Zorgelijk (013)
Door Jan Portein.
Het kwam nog even aan de orde na het ruwe verscheiden van Peter R. de Vries. De journalistieke kouwe kees-expert werd daaraan voorafgaand heftig bedreigd in zijn voortbestaan en er waren luitjes in the know die zich afvroegen waarom hij na elk optreden bij RTL Boulevard toch steeds dezelfde route volgde naar de nabij gelegen garage waar hij zijn auto altijd stalde. Nou kijk je achteraf een koe in haar stikstofuitgang, maar misschien was het inderdaad wijzer geweest om de route af en toe te verleggen om het de stukken ongeluk die het op het op hem voorzien hadden het in ieder geval wat moeilijker te maken. Wij reden deze B-weg op naar aanleiding van een missive van een Bartimeus-cliënt. Even gecheckt bij een paar personeelsleden en jawel: Jaap-Pieter Elenbaas verandert regelmatig de route waarmee hij naar zijn werk gaat. Zijn ruimgeschapen auto zet hij ergens in de buurt van zijn werkstek in Ermelo neer en vervolgens loopt hij door de straten van die buurt naar het hoofdgebouw van Bartimeus, alwaar hij meestal via een van de aanwezige nooduitgangen zijn entree maakt. Zelden of nooit door de hoofdingang of de deur van het restaurant. Dan hop hop naar de door twee blinde employé's bezette balie om zijn aanwezigheid te melden en vort naar zijn bureau voor een nieuwe dag vol bestuurlijke activiteiten ten behoeve van de hulpbehoevende medemens. Vraag je je toch af wat Jaap-Pieter te vrezen heeft. Je mag toch met een gerust hart aannemen dat een van zijn blinde of slechtziende cliënten niet met een Magnum 357 of een AK47 rondloopt om Jaap-Pieter eens even mores te leren. Hij kan hooguit tegen een blindganger opknorren, maar dat hoort in een andere wereld thuis en is hier dus niet aan de orde. Niet bij Bartimeus. Nee, de reden voor deze opvallende veiligheidsmaatregel van de zo geliefde Bartimeus-directeur moet uit het verleden stammen. Toen hij tot de hoofdzakelijk uit notarissen, banksters en steneninvesteerders bestaande kongsie behoorde die zich ondermeer heeft beziggehouden met het stiekem leeghalen van de Schumacher Kramer Stichting. In een tijd waarin Nederland langzaam maar gestaag in een narcostaat veranderde. En dan kan je als bankdirecteur van Van Lanschot in achtereenvolgens Utrecht en het Palermo van de Utrechtse Heuvelrug [Zeist, red.] wel eens te maken krijgen met heren die zich om de een of andere reden in het kruis getast voelen en verhaal komen halen. Toegegeven, het is speculatief. Maar als iedereen zijn wafel houdt over de demise van JPE bij Van Lanschot en je op Goegel geen reet te weten komt over JPE's vlegeljaren en zelfs de achternaam van zijn echtgenote en haar carrière onvindbaar is vraag je je toch af “Was ist los?”. Stay tuned.
