Lubbers en de muzelmannenbom (019)

Door Jan Portein.

Het was weer eens flink raak vandeweek. Een documentaire van Frans Bromet op het kijkorgel. Stukken in de dagvodden. Zeg maar het laatste rondje ter nagedachtenis aan Frits Veerman, die een paar maanden geleden vrij plotseling overleed en wiens leven in de jaren zeventig en verder ondersteboven werd getrokken door de Staat der Nederlanden. Waarom? Frits had een klok geluid over de nucleaire spionage die zijn Pakistaanse collega Abdul Qadeer Khan in zijn ogen had gepleegd. Alle overheidslaadjes werden opengetrokken om Frits een alternatieve hel te bezorgen. Puur en alleen om hem tot zwijgen te brengen. Want hij mocht eens - met alle respect - in zijn onschuld op het gebied van spionage aan een verkeerde klok gaan hangen. Al beginjaren tachtig wist schrijver dezes na een goed gesprek en een prettige lunch buiten de deur met Volkskrant-coryfee Jan Blokker een artikel in zijn dagvod te wurmen waarin ondermeer werd vermeld, dat Khan's wetenschappelijke aartsvaderen uit Delft en Luik bezoekjes hadden afgelegd aan het in aanbouw zijnde atoomcomplex in Kahuta en dat het Amsterdamse ingenieursbureau Comprimo bij die aanbouw zelf betrokken was. Dat wierp een heel ander licht op de term spionage. Dachten wij zo. In diezelfde periode legde deze auteur een paar persoonlijke bezoeken af aan Relus ter Beek, toenmalig opperhoofd van de speciaal voor de affaire Kahn in het leven geroepen Kamercomissie om hem op de hoogte te stellen van deze weinig flatteuze activiteiten. Noch het ene noch het andere initiatief haalde iets uit. Kahn was een spion. QED. Sindsdien hebben we met name in deze serie en recentelijk in de Beverwijk Files veel woestijnstof aangedragen over de actieve rol van het Nederlandse bedrijfsleven bij de ontwikkeling van de nucleaire tak van sport in het Midden-Oosten. Reacties? Geeft een bom een schokgolf ? Stay tuned.