Hardhout met een luchtje (006)

Begin november 1988 zond Hugo Krop aan Arie Hommel, een medebestuurslid van Text Lite, op een late vrijdagavond een fax (nee, geen telex). Hij liet Arie weten ermee te kappen. De fax was versierd met ballonnetjes. Zo blij was hij, vertelde hij aan De Volkskrant, dat hij verlost was "van die boevenbende". Van de types die achter de schermen bij Text Lite aan de touwtjes trokken. Types die betrokken waren geweest bij de ondergang van Slavenburg's bank (zie ook het artikel "Van oude koeien en troebel water" in Kleintje Muurkrant 336), niet zo koshere o.g.-transacties en handel in verdovende middelen. Bijt nooit de hand die je voedt. De types van Text Lite gingen in de tegenaanval. Ze dreigden De Volkskrant met juridische hel en verdoemenis als de krant hen nog eens in verband zou brengen met drugshandel en verspreidden listig berichten dat Krop ook zelf wat dat betreft niet lelieblank was. Krop erkende daarop dat hij inderdaad in contact stond met lieden uit deze branche, maar à titre personel en niet voor de handel.
Een van hen was een voormalige studievriend met wie hij volgens Amerikaanse kranten met dertig schepen drie continenten van hash voorzag. Dat bericht dateerde van kort voor Text Lite in 1984 naar de beurs ging. Krop noemde het "een fantastisch verhaal" en "echt lachwekkend". Volgens onze informant was de term fantastisch echter wel degelijk van toepassing. Zij het in een andere betekenis. Maar lachwekkend waren de operaties van de studievrienden allerminst. En ze gingen zelfs terug tot de jaren zestig. De tijd van flower power en van brotherhood.