Carl Armfelt (028)

(oorspronkelijk artikel: Wat is er loos met Koos? (001) - 28 september 2012)

Koos Hertogs aka Koos H. is geen serial killer. Hij voldoet tenminste voor geen meter aan het profiel dat de FBI voor dat begrip in elkaar heeft gehangen. Althans volgens ene Patrick Oomens. Een auteur die naar eigen zeggen wat verder in de psychologie heeft rondgebanjerd en onlangs een boek heeft gebaard over de affaire rond Koos H. (1). Een spierballenjongen, die al op zijn vijftiende de eerste steen legde voor zijn ongenoeglijke carrière waaraan in 1982 een einde kwam toen hij tot een levenslang verblijf in een kruipruimte werd veroordeeld. Wegens de moord op drie minderjarige meisjes. Nou was Koos geen al te spraakzame dader, maar bij verschillende gelegenheden heeft ie wel erkend, dat hij de betrokken meisjes gekeeld had. Hoeveel waarde je daaraan moet hechten is vers twee, want er zijn genoeg voorbeelden te noemen van luitjes die iets bekenden wat later gewoon gelul bleek te zijn. Roep in dit verband Peter la Serpe en je krijgt een formidabele echo terug. Bij andere gelegenheden gaf Koos weer toe dat ie wel bij de moorden betrokken was geweest, maar niet de dader was. Bijvoorbeeld tijdens gesprekken met Slobodan Mitrc aka Karate Bob met wie hij een tijdje in dezelfde petoet zat (2). Daarin kwam ook Koos’ al dan niet intieme relatie met Cornelis Stolk aan de orde. De vice-president van de Haagse rechtbank, die bij Koos thuis aan de Haagse Zuidwal regelmatig kinderporno zou hebben opgehaald en mogelijk ook gebruikmaakte van een martelkamertje op de bovenverdieping in het kader van de actie “stop je leuter in een kleuter”. Stolk zou deel uitmaken van een deftige ring van kinderkruipers, waarover Mitric later het volgende zou publiceren. Komt ie:
“Kinderen werden op bestelling naar rijke en invloedrijke klanten gebracht – sommige waren zelfs ministers. Indien een meisje gevaar bracht om te praten werd ze vermoord. Koos had mij alles in vertrouwen verteld voordat hij gearresteerd werd ... Ik heb een advocaat in vertrouwen verteld over welke hoge persoon het ging”.
Voor de een wat cryptisch, voor de ander zo helder als het brouwsel van Freddie. Maar de hoge persoon kon maar één iemand zijn en die behoorde net als Freddie tot de intimi van de bekende koterkruiper mr. Frits Salomonson. Dat Koos en Bob meteen de wrange vruchten van hun loslippigheid mochten plukken en van hogerhand allerlei narigheid in hun schoenen kregen geschoven is niet denkbeeldig. Maar daarmee is nog niet bewezen dat Koos de moorden niet gepleegd zou hebben. Ook al doet Oomens nog zo zijn best en haalt ie daarvoor zelfs de door ons opgegraven Carl Armfelt voor het voetlicht. Wil niet zeggen dat het geen lekker boekie is. Conspiracy? Jam jam.(1) “De zaak Koos H. Dossier van een seriemoordenaar?”, Uitgeverij U2pi BV, ISBN 978–8579–290-5.
(2) Trap onze zoekmachine aan en u vindt een vloedgolf aan info over deze voormalige Joegoslavische geheimsmurf, inclusief zijn werkzaamheden voor een groep Nederlandse geheimschrijvers onder leiding van Prins Bernhard’s gabber Hans Teengs Gerritsen.