Magnetronkanon

De Amerikaanse wapenproducent Raytheon heeft voor het Pentagon weer een nieuw speeltje op de markt gebracht. Met de Silent Guardian, een soort van magnetronkanon, worden demonstranten met hittestralen onder controle gehouden. Het bezorgt je een intens branderig gevoel, waarvoor vluchten de enige remedie is. Stel je demonstreert met honderden actievoerders bij de poorten van de kerncentrale in Borssele. Nadat de opstandige menigte te dicht bij het afzettingshek samendromt, geeft de ME het bevel zich te verwijderen. Zonder noemenswaardig resultaat. Plotseling ervaar je een intense pijn veroorzaakt door een branderig gevoel van de huid. De enige manier om eraan te ontkomen is door je snel uit de voeten te maken, indien mogelijk... Deze pijn wordt veroorzaakt door een nieuw wapen, Active Denial System, gemonteerd op een pantserwagen.

Het wapen bestaat uit een schotelantenne die een onzichtbare elektromagnetische straal naar het doelwit zendt. Deze laserstraal kan een afstand van maximaal 500 meter overbruggen. Bestaande vergelijkbare niet-dodelijke antipersoonswapens, zoals rubber kogels, zijn alleen doeltreffend op de korte afstand. Het nieuwe wapen veroorzaakt geen verwondingen, zei de Amerikaanse staatssecretaris Theodore Barna van Defensie onlangs tijdens een perspresentatie. Hij verwacht dat het wapen al in 2010 tot de standaarduitrusting van het leger behoort. Volgens de directeur van de afdeling niet-dodelijke wapens van het leger, kolonel Kirk Hymes, is de nieuwe technologie precies goed om "de kloof tussen schreeuwen en schieten" te overbruggen. Het Active Denial System is ontwikkeld door Rayteon Corp., een wapenproducent die er miljarden aan hoopt te verdienen. Het 2,5 meter hoge en 4.500 kilo zware wapen kan worden ingezet bij uiteenlopende operaties, zoals grensbewaking, wegblokkades, bewaking van ambassades, binnenlandse veiligheid en vredesoperaties.
Met een videoscherm en een joystick is het doelwit eenvoudig te raken. Op de luchtmachtbasis Moody in de staat Georgia stelden journalisten zich de afgelopen week bloot aan de straal. Op een afstand van een paar voetbalvelden was de straal te heet om te kunnen verdragen. Een journalist van Reuters die bij de test als proefkonijn fungeerde, beschreef het schot als een vlaag uit een zeer hete oven. De pijn verdween op het moment dat het doelwit niet langer werd bestraald. Het 'magnetronkanon' maakt onderdeel uit van de familie van energiegeleidende wapens van Raytheon, die tevens de grotere Vigilant Eagle System omvat, een zeer krachtige microgolfantenne met de afmeting van een reclamebord dat is ontworpen om de elektronika van luchtraketten te roosteren tot op een afstand van 60 mijl. Deze wapens handelen in het toebrengen van extreme pijn. De lichamelijke gevolgen zijn onderzocht door het Sandia Laboratories en het Air Force Research Laboratories. "Deze technologie kan de huid van een persoon snel doen verwarmen om een pijndrempel te bereiken, zonder dat het de huid verbrandt of andere gevolgen voor de gezondheid heeft. Uiterst effectief om mensen mee te verjagen", zo luidt een van de bevindingen. Het wapen veroorzaakt een gebundelde elektromagnetische straal met een frequentie van 94 GHz. Volgens Raytheon is de straling niet vergelijkbaar met die van een magnetron, die een frequentie van 2,4 GHz heeft. De straling van het wapen zou slechts tot op 4 mm in de bovenste laag van de huid doordringen, ongeacht de afstand waarop het doelwit zich van het wapen bevindt. Met 55 graden Celsius (de pijngrens ligt bij 43) is dat diep genoeg om de pijnzenuwen te activeren. Sinds het testen begon, twaalf jaar geleden, zijn tienduizend mensen blootgesteld aan het wapen. De testen toonden aan dat de elektromagnetische stralen door uiterst kleine openingen doordringen, met inbegrip van kleren, muren en schilden. Het is alsof de stralen zich langs bochten wringen om ieder willekeurig stukje van de huid te beïnvloeden. Pantserkledij is waarschijnlijk de enige remedie. In geen enkel geval was er sprake van verwondingen of was er medische zorg nodig. De huid kleurde hooguit voor korte tijd rood. Raytheon benadrukt weliswaar dat de veroorzaakte pijn geen letsel veroorzaakt, maar gaat er daarbij vanuit dat de menigte zich ogenblikkelijk uit de voeten zal maken. De ervaring leert dat in geval van paniek, men al snel over elkaar heen valt. Men vergeet ook gemakshalve te vermelden dat tijdens het testen van het systeem op de Kirkland Air Force Base in New Mexico tussen 2003 en 2004, aan de proefpersonen werd gevraagd hun contactlenzen en brillen, alsmede metalen voorwerpen die op het lichaam werden gedragen, te verwijderen. Men was er niet gerust op dat er schade aan de ogen of het lichaam zou worden toegebracht. Om een brandwond te krijgen dient het lichaam gedurende 250 seconden aan de straling te worden blootgesteld, zegt Raytheon, meer dan vier minuten. Mocht dat het geval zijn, wees dan gerust want de antenne van de Silent Guardian die de laserstraal projecteert, bevat tevens infrarode sensoren. Deze zouden dermate gevoelig zijn dat ze eventuele brandwonden op de huid tijdig ontdekken, waarna de bestuurder van het wapen wordt gealarmeerd en de straal wordt verplaatst. Met de introductie van het Active Denial System is een nieuw tijdperk ingeluid van verlammende wapens voor toepassingen in het kader van oorlogsvoering en om menigten onder controle te houden. 'Niet-dodelijke' wapens van dit soort zijn controversieel. Tegenstanders stellen dat het willens en wetens pijnigen van tegenstanders, zeker burgers, in juridisch opzicht gelijkstaat aan folteren. Ook zou de grens tussen pijn en blijvende verminking te eenvoudig kunnen worden overschreden. De Amerikaanse mariniers in Irak zijn al uitgerust met een 'geluidskanon', het Long Range Acoustic Device (LRAD) dat een vergelijkbaar effect op demonstranten heeft. LRAD bestaat uit een parabool-antenne waarmee een bundel laagfrequent geluid kan worden gericht. Dit geluid doet organen vibreren, wat acute misselijkheid teweegbrengt. Andrew Rice, een deskundige op het gebied van pijn en werkzaam voor de Chelsea and Westminster Hospital in Londen, zei in de New Scientist dat "zelfs als het gebruik van tijdelijke strenge pijn kan worden gerechtvaardigd in het kader van een repressieve aanpak, wat volgens mij onmogelijk is, zijn de fysieke en psychologische gevolgen op lange termijn onbekend."
Amnesty International heeft in het verleden herhaaldelijk haar zorgen geuit over wat zij noemt 'drukknopmarteling'. De VN-rapporteur inzake marteling, Theo van Boven, waarschuwt voor een generatie van niet-dodelijke wapens die grote hoeveelheden geluids- en microgolven veroorzaken. "Deze technologieën hebben de potentie ingezet te worden voor marteling", aldus Van Boeven (www.ravagedigitaal.org)

Dit bericht is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 421, 2 maart 2007