Oud papier

In mijn wijk zou de volgende ochtend het oud papier opgehaald worden dus stonden de kratten en dozen met papier al buiten op de stoep. Boven op een krat lag zowaar een boek.

door de Gek met 't Hondje

Ik pakte het en nam 't mee naar huis. Het boek bleek een afdankertje te zijn van de openbare bibliotheek 's-Hertogenbosch, eigenlijk geen boek maar een jaargang ingebonden tijdschriften van het blad "Interieur, maandblad voor woninginrichting", de complete 1967-jaargang.
Inderdaad oud papier dus, laat ik nou een grote hekel hebben aan het inrichten van woningen, bah! Toch nog even gebladerd tot en met het laatste (december) nummer en warempel. In dit nummer geen foto's en gewauwel over woninginterieurs. Iets geheel anders, een nummer met een thema, een missie zowaar over de toestand in de wereld, de vaak ellendige situatie van diverse bevolkingsgroepen ion arme landen, tsja, kerstmis natuurlijk.
Bijvoorbeeld Vietnam, de oorlog in Vietnam kwam vanaf ongeveer 1965 steeds meer 't nieuws, ik citeer: "de donkerste plaats op aarde. men schat dat meer dan 14 miljoen mensen in de omstreden gebieden wonen waar angst, onzekerheid en drang tot zelfbehoud het leven beheersen. In de afgelopen vier jaar werden twee miljoen mensen van alles beroofd op de vlucht gedreven. Een Canadese chirurg zegt: ik schat dat het percentage doden en gewonden in dit district vijf maal zo hoog is onder de burgers als onder de militairen. Ons bombardement van dorpen met napalm en de duivelse streken van de Vietcong maken dat dit de wreedste oorlog is die ik in mijn praktijk ooit heb meegemaakt."
Enkele pagina's terug komt de Nederlandse begroting voor ontwikkelingshulp (dus in 1967 de begroting voor 1969) aan de orde met daarbij tot mijn verwondering een uitspraak van Fred van der Spek, toentertijd Tweede Kamerlid namens de Pacifistisch Socialistische Partij (PSP, opgericht in 1965 als ik het goed heb en later opgegaan in GroenLinks). Ik citeer wederom: "Bij de bespreking op 22 juni jongstleden in de Tweede Kamer bleek dat vrijwel alle politici de noodzaak van een snelle en wereldwijde aanpak wel inzien maar dat men er niet gerust op was de achterban van het Nederlandse volk hiervoor mee te krijgen.
Het kamerlid Van der Spek zei echter terecht: het probleem wórdt natuurlijk opgelost, hoe dan ook. Ofwel door de ondergang van vele honderden miljoenen mensen die verhongeren. Ofwel doordat de ontwikkelingslanden zelf in een geforceerd tempo hun ontwikkeling ter hand nemen, waarbij allerhande daarbij passende menselijke ellende zal optreden. Ofwel doordat wij, bij gebrek aan medewerking en begrip voor dit soort ontwikkeling in die arme landen, worden meegesleept in een wereldcatastrofe. Ten slotte de heer Oe Thant, de toenmalige secretaris-generaal van de Verenigde Naties: "het ontbreekt ons niet meer aan de nodige kennis, technieken en mechanismen, doch slechts aan de politieke wil deze te gebruiken tot welzijn van de gehele bewoonde wereld."
Ach, slechts een verzameling oud papier zoals straks ook dit Kleintje.

Dit artikel is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 400, 4 maart 2005