Kort nieuws

Sportiom

Afgelopen periode is het weer smullen in DenBosch. Het bezoek van de koningin op dertig april jongstleden kostte enkele tonnen. Vanaf de start van het jongerencentrum "The Talent Factory" - gelegen aan "de kop van het Zand" zijn er problemen die de gemeente DenBosch een hoop geld kosten. De Maaspoorthal kost veel extra geld. Het Casino waar in de afgelopen jaren vele tientallen miljoenen in zijn verdwenen ("het theater aan de Parade") wordt momenteel geprivatiseerd - wordt Jan van de Putten daar directeur? Recent is de gemeenteraad van dit dorp accoord gegaan met een extra jaarlijkse bijdrage van drie-en-een-halve ton aan exploitant Libema (Diederik Lips) ten behoeve van het runnen van het zwem, sport en schaatsparadijs "Sportiom" (daar gaan vanaf nu dus meer dan 1,2 miljoen euro's naar toe) Ongelooflijk. Een ieder die onze vroegere verhalen heeft gelezen over dit waanzinnig megalomane project herinnert zich wellicht onze voorspellingen. Helaas komen deze allemaal uit. Met de rug tegen de muur kan een zakenman als Diederik Lips (grootgrutter in "ontspanningscentra" zoals Vinkeloord, Beekse Bergen, Ecodrome, Brabanthallen, Autotron, Floriade enzovoorts) de gemeente DenBosch - en andere gemeenten her en der in het land - geld aftroggelen met als argumenten werkgelegenheid en kapitaalvernietiging. In DenBosch dreigde het Sportiom failliet te gaan. Weg zwemgelegenheid voor heel veel mensen. Bij de bouw van het Sportiom is er door velen op gewezen dat er een slechte afhankelijkheidssituatie zou ontstaan indien de gemeente in zee zou gaan met zulk een zakenman. Of je bouwt en beheert een eigen zwembad (en investeert als gemeente in die voorziening zoals elke andere publieke dienst - dat kost nu eenmaal geld) of je laat het "aan de markt over" en dan neemt een bedrijf een risico: of ze gaan failliet of ze worden (steen)rijk. In dit geval kan de gemeente bijspringen als de zaken niet zo gaan als voorspeld. En bij aanvang waren de verwachtingen veel te rooskleurig en opgeklopt om het project er door te drukken.

Katholiek overspel

Zonder commentaar overgeschreven uit het Brabants Dagblad van vandaag (5 juni 2007) onder de kop "na overspel ontslagen bij Katholiek Nieuwsblad": Homoseksuelen, gescheiden medewerkers, en protestanten kunnen zonder problemen als administratief medewerker aan de slag bij het Katholiek Nieuwsblad. maar journalistieke krachten moeten "de katholieke leer respecteren". Daarom wil het Katholiek Nieuwsblad een eindredacteur ontslaan die er bijna veertien jaar werkt. De 45-jarige Bosschenaar heeft voor zijn vrouw en werkgever verzwegen dat hij er een buitenechtelijke relatie op na hield.
Directeur P. Lambriex en hoofdredacteur E. Arons lichtten gisteren (maandag 4 juni) bij kantonrechter Kobussen toe waarom zij van de eindredacteur af willen. Volgens hen had de Bosschenaar "open kaart" moeten spelen.
Hij zou vorig jaar om een administratieve functie hebben gevraagd om "onder het regiem van het redactiestatuut" uit te komen. Daarin staat dat de katholieke leer en het huwelijk moeten worden gerespecteerd. "Dat geldt zeker voor de redactieleden. Zij vormen het boegbeeld van de stichting Katholiek Nieuwsblad. Het door meneer ondertekende statuut gaat nadrukkelijk in op het huwelijk. Dat hij zijn vrouw heeft verlaten voor een ander past daar niet in", aldus de advocaat namens het Katholiek Nieuwsblad. In gewetensnood verkerend besprak de journalist de situatie met de bedrijfsarts. Op zijn aandringen werd begin dit jaar open kaart gespeeld en voelde de directie zich door de man bedrogen. Volgens zijn advocaat probeerde hij slechts "mee te denken". Hij zou er ook voor het Katholiek Nieuwsblad het beste van willen maken ("Hij houdt van het Katholiek Nieuwsblad"). de man zou zich geïntimideerd hebben gevoeld door de voorzitter die zou hebben gezegd dat hij bij zijn vrouw terug moest en anders zou worden ontslagen.

Spaarlampen

Geachte redactie, technisch ben ik niet onderlegd. Echter weet ik wel dat spaarlamp niet vochtige ruimtes zoals douche/badkamer of het kleinste kamertje gebruikt kunnen worden. Zij begeven het veel eerder dan de branduren vermeld op verpakking, tegenover de traditionele gloeilamp. Deze gaat doorgaans veel langer mee en is ook nog eens veel goedkoper. Volgens sommige verkopers moet men het aantal Watt vermeld op de verpakking met 5 vermenigvuldigen, om een zelfde vermogen te halen. Echter de lichtopbrengst is veel lager bij een spaarlamp, dan bij een gloeilamp. Bovendien zijn ze niet altijd in E14/kleine fitting, E27 grote fitting verkrijgbaar; maar ook niet altijd hertzelfde formaat. (Frans van Zuiden, Eindhoven)

Barbeknoei

Man haalt barbecue en kolen uit de schuur.
Vrouw maakt de grill van de barbecue schoon.
Vrouw gaat naar de markt.
Vrouw gaat naar de slager.
Vrouw gaat naar de bakker.
Vrouw maakt de salades klaar en bereidt de groenten.
Vrouw bereidt de diverse vleessoorten.
Vrouw legt al het vlees op een schaal samen met alle andere barbecue benodigdheden, zoals kruiden etc.
Vrouw brengt de schaal en de schoongemaakte grill naar de man die bij de barbecue staat te wachten met een biertje in z'n hand.
Man legt het vlees __n voor __n op de barbecue.
Vrouw gaat de tafel dekken.
Vrouw checkt de groenten die ze aan het koken is.
Vrouw bereidt het dessert.
Vrouw gaat naar buiten om de man te vertellen dat het vlees op de barbecue aanbrandt.
Man pakt het aangebrande vlees van de barbecue en geeft het op een schaal aan de vrouw.
Vrouw pakt de borden en serveert het serviesgoed uit.
Man schenkt de drankjes in.
Vrouw ruimt tafel af en gaat koffie zetten.
Vrouw serveert koffie en dessert.
Vrouw ruimt tafel weer af.
Vrouw gaat afwassen en de keuken opruimen.
Man laat de barbecue staan; er branden immers nog wat kooltjes.
Man vraagt aan vrouw of ze vandaag blij is dat ze niet hoefde te koken.
Man ziet vrouw verbaasd kijken en concludeert dat het onmogelijk is om vrouwen gelukkig te maken.

Kwakzalvers

Orthomanueel arts Maria Sickesz (84) mag sinds kort van een rechter van het Gerechtshof in Amsterdam geen "kwakzalver" meer genoemd worden. Op de site van de Vereniging tegen de Kwakzalverij staat het vonnis te lezen waarin dat is geregeld (www.kwakzalverij.nl). Een behoorlijk ernstige uitspraak dus aangezien mevrouw Sickesz claimt dat ze een depressie, autisme en schizofrenie kan genezen door aan wat wervels te morrelen... Me dunkt dat dat kwakzalverij kan worden genoemd. Want wat is kwakzalverij? "Hij is een landloopend geneesmeester of liever geneesswetser, die dapper onder 't voortbrengen van veel kwakken en klugten, swetsen en opsnyen kan by 't gemeene volk op de markten van de kragten van syn heel-smeer of salf, en roemen, dat hy der byna allerley kwaaie mede geneesen kan" en in de Van Dale staat onder "kwakzalver" "Iemand die nutteloze middelen toepast ter genezing van de een of andere ziekte of middelen beweert te kennen tegen alle mogelijk ziekten, ofwel iemand die zulke middelen, meestal met veel ophef, te koop aanbiedt; - onbevoegd beoefenaar van de geneeskunst." Steun de Vereniging tegen de Kwakzalverij! Anders zijn we helemaal overgeleverd aan het "kwakken en klugten, swetsen en opsnyen"... en lees het vonnis op hun site. Deze uitspraak gaat de Vereniging circa 30 duizend euro kosten aan rectificaties in de Telegraaf en het NRC Handelsblad. Een dergelijk groot bedrag brengt het voortbestaan van de Vereniging, en de principes waar zij voor staat, in groot gevaar. De NVtdK is afhankelijk van vrijwilligers en ontvangt, afgezien van het contributiegeld van de aangesloten leden, geen subsidiegelden. Een ieder die zich verbonden voelt met hun doel en zich het lot aantrekt van het voortbestaan van de Vereniging kan een bijdrage leveren in deze moeilijke tijden. Stort op rekeningnummer 32237, tnv Vereniging tegen de Kwakzalverij te Sleeuwijk.

Alle misdaden

Zelf kiezen wie een van je onderdelen krijgt wanneer de restanten onder de grond of in de oven liggen - prima plan. Voor een etentje nodig je ook niet de hele straat uit; waarom zou je met het vergeven van een nier dan niet een beetje selectief zijn?
In alle bescheidenheid: ik kwam twintig jaar geleden al op het idee. Op mijn toenmalige donorcodicil was plaats voor opmerkingen en instructies. Ik benutte die ruimte voor het noteren van categorie_n mensen die mijn long, lever of hoornvlies in mijn ogen niet waard waren. Het waren er te veel om op te schrijven. Ik heb het ding uiteindelijk verscheurd.
Nooit meer een nieuw codicil ingevuld. En hoe harder anderen roepen dat ik het moet doen, hoe kleiner de kans dat het ooit gebeurt. Er moet al zoveel. Werken, belasting betalen, paspoort kopen, paspoort op zak hebben, auto laten keuren, ziektekostenverzekeraar kiezen, dit invullen en dat terugsturen. Ik zie uit naar het moment dat het allemaal klaar is. Eindelijk rust. Voor een donor is de gifbeker zelfs dan niet leeg: een witte jas snijdt hem/haar open om het zinloze bestaan van een andere sukkel wat te rekken.
Het gros van wat kleren draagt is laf, stom, lelijk en gemeen. Als soort is de mens een mislukking. Waarom bijdragen aan de voortzetting van dat fiasco? Zoals Cioran het samenvatte: "Alle misdaden begaan hebben, behalve die van vader worden." Laten we daaraan toevoegen: of donor zijn. (Mark Verver op www.markverver.nl)

Geld op de plank

Het Sociaal Cultureel Planbureau heeft een rapport gepubliceerd over het niet gebruik van voorzieningen. Het rapport heet 'Geld op de plank'. Het rapport is te vinden op www.scp.nl Gemeenten krijgen jaarlijks tachtig miljoen euro extra van het Rijk om armoede te bestrijden en schuldhulpverlening te bieden. Lokale overheden krijgen dit jaar alvast 15 miljoen extra. Dat heeft staatssecretaris Ahmed Aboutaleb van Sociale Zaken bekendgemaakt bij de presentatie van het rapport. Duizenden huishoudens laten geld liggen, omdat het aanvragen van steun te ingewikkeld wordt gevonden en mensen niet goed op de hoogte zijn. Hou in je eigen gemeente in de gaten waar die euro's aan besteed worden.

Tax Justice NL

Tax Justice NL, een nieuw netwerk van Nederlandse maatschappelijk organisaties. Tax Justice NL zet zich in voor een rechtvaardig en eerlijk belastingsysteem dat bijdraagt aan internationale ontwikkeling. Het netwerk richt zich daarbij op de rol van belastingparadijzen, belastingconcurrentie tussen landen en op innovatieve financieringsmechanismen voor ontwikkelingssamenwerking. Volgens het SOMO rapport "The Netherlands: A Tax Haven?" is Nederland een belastingparadijs voor multinationals. Door zich te vestigen in ons land kunnen buitenlandse bedrijven gebruik maken van gunstige fiscale regelingen en opbrengsten wegsluizen zonder daar de normale belasting over te betalen in het land van herkomst. Dat kan bijvoorbeeld in de vorm van hoge rentebetalingen aan een financieringsmaatschappij, maar ook in de vorm van royalties. Francis Weyzig, onderzoeker van SOMO: "Van alle buitenlandse directe investeringen wereldwijd loopt 13% via Nederland. Andere landen, ook ontwikkelingslanden, lopen daardoor belastinginkomsten mis. Tax Justice NL neemt dit soort nadelige gevolgen onder de loep en vindt het tevens hoog tijd dat er naast campagnes voor schuldenkwijtschelding, betere handelsvoorwaarden en verhoging van de nationale budgetten voor ontwikkelingssamenwerking wordt gezocht naar alternatieve bronnen van financiering. Miranda Broersen van Oikos: "Om de Millennium Development Goals te halen zijn per jaar miljarden euro's extra nodig voor ontwikkelingshulp. Belasting op bijvoorbeeld valutatransacties kan hier een belangrijke bijdrage aan leveren, zonder internationale financiële markten te belemmeren. Zie www.taxjustice.nl en www.somo.nl

Uiterlijk

"Dat schoonheidsideaal pakt toch anders uit voor vrouwen," zei ik. "Je moest 's weten," zeiden de mannen in het gezelschap. Maar ik denk dat ik het wel weet. Ook mannen vragen zich tegenwoordig af of hun haar wel goed zit en zijn met crèmes, gel en luchtjes in de weer. En toch is 't anders. Vrouwen worden nog steeds streng op hun uiterlijk beoordeeld. Je kunt nog zo'n goede politica of directeur zijn, maar er zal altijd worden gezeurd over je roklengte, je handtasje, je kapsel en je kleur oogschaduw, en onderhuids: over de vraag of je 'desondanks' nog wel vrouw genoeg bent. Het spiegelbeeld van die opmerking zal een man zelden ten deel vallen, zelfs niet als-ie van oudsher vrouwelijke domeinen betreedt. Lelijke mannen kunnen hun onaantrekkelijkheid daarnaast altijd compenseren met status, geld of - hoe bizar - met ploert wezen. Al die dingen schijnen te erotiseren. Als je man bent, tenminste. Voor vrouwen bestaat zo'n uitweg niet.
De laatste weken ben ik op reclames gaan letten. Waar mannen in advertenties de stomste dingen doen (elkaar al klussend een hand doorboren) behouden ze hun cool, ze zijn niet van hun eigenwaarde af te brengen. Wanneer hun lichaam wordt getoond gaat 't over uiterlijke verfraaiing, over viriel en aantrekkelijker worden: van gladgeschoren kaken, luchtjes die vrouwen moordzuchtig van verlangen maken tot haar dat even stijf overeind staat als een penis op viagra (kijk! hij komt vanzelf weer overeind als je 'm plat duwt).
Vrouwen jengelen in advertenties om bevestiging: "wat vind je van mijn lippen, wat vind je mijn mooiste plekje, wat vind je van mijn haar?" Bij vrouwenlichamen gaat het allang niet meer over mooier maken: reclames gericht op ons gaan nu vooral over het stelpen van verval dat kennelijk inherent aan ons lichaam wordt geacht. Grijze haren moeten worden geverfd, geverfde haren moeten een 'natuurlijke' glans krijgen, borsten dienen gestut, wimpers verlengd, rimpels weggewerkt, poepen kunnen we na ons veertigste alleen nog als we elke dag een duur drankje slikken en hardop lachen durven we alleen met inlegkruisjes erbij. Zonder kunst- en vliegwerk zijn we kennelijk een en al lek & gebrek.
Vorige maand heb ik mijn ogen laten liften. Na het kankergedoe van vorig jaar gingen mijn wimpers schuil onder een overvloed van los vel; nu heb ik mijn bovenoogleden terug en oog ik niet langer zorgelijk. Mij zul je dus niet horen zeggen dat cosmetische chirurgie verderfelijk is, integendeel, ik kan die chirurg wel zoenen.
Het gemak waarmee lippen en borsten worden vergroot, billen worden opgehesen of vagina's worden omgewerkt tot iets wat met recht niets dan een snee is, jaagt me echter schrik aan. Niet alleen omdat we vrouwenlichamen letterlijk fotoshoppen en een ideaal nastreven dat geen wortel meer lijkt te hebben in de realiteit, maar vooral om wat al die vrouwen opgeven voor uiterlijk vertoon. Wat ik na die borstamputatie wist, is dat opereren niet kan zonder zenuwen door te snijden. Nu kun je met gevoelloze oogleden uitstekend leven, maar geen gevoel meer hebben in je lippen, je tepels, je heupen, je buik, je billen? Geen sensatie meer hebben in je venuslippen? Dat is 'n absurd hoge prijs. Ik geloof pas dat uiterlijk voor mannen even zwaar telt als voor ons wanneer mannen hun balzak laten fatsoeneren om er 'leuker' uit te zien en hun seksleven inleveren voor hun 'looks'. (Karin Spaink - www.spaink.net & blogger.xs4all.nl/kspaink)

Agent van de Staat

Die, die is zo'n agent van de staat,
die, die denkt te weten met welke tong hij praat
Hij verkoopt als de beste, de knuppel paraat
Hij verkoopt als hij lult, hij verkoopt als hij slaat

Die, die is vereist voor de wet
die, die de vrijheid van ieder belet
Hij neemt als geen ander, hij steelt en bezet
de straat, je thuis en jou!

Als je niet oplet

Die, die is zo'n agent van de staat
die, die niet denkt, die met rug zonder graat
Hij is het parfum dat nooit de beerput verraadt
Hij lacht als hij liegt, hij is een schoon apparaat

Die, die hebben ze nodig, die diender,
beambte, bij voorschrift bewapend bediende
Die, die zelf nooit de vrijheid verdiende,
getuige zijn volgzame tred,

nooit iets ziende!

Die, die had nooit een eigen gelaat,
die, die is getraind in mechanische haat,
die nìets voelt en nergens, waar hij ook gaat
want orders zijn orders, verwijt hem geen kwaad

want die, de horige, dwingt horigheid af,
op zijn beurt de baas, instrument van de straf,
zijn boeien de boeien die iemand hem gaf,
die zei "hier zijn de sleutels;

Nu heb je gezag!"

Die, die heeft zich verplicht aan de staat
Poetst zorgvuldig zijn laarzen, hoewel het niet baat
want nog zit er bloed aan, het eindresultaat
"Waarom?" is geen vraag;

Hij is agent van de staat!

(Joke Kaviaar, juni 2007)

Dit bericht is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 424, 14 juni 2007