repressie in Nederland

Zaterdag 5 juni liep ik mee in een demonstratie tegen de mars van leden van de Nederlandse Volks Unie (NVU). De demonstratie waarin ik mee liep was georganiseerd door de Anti Fascistische Aktie (AFA). In de week voorafgaande kreeg ik te horen dat de NVU een vergunning had gekregen van de gemeente Den Haag om in Den Haag te demonstreren tegen de Amerikaanse agressiepolitiek. AFA had de gemeente aangeschreven deze demo te verbieden gezien het extreem rechtse gedachtengoed. Hieraan werd geen gehoor gegeven dus had AFA een tegendemonstratie op poten gezet. Ook hier was door de gemeente Den Haag een vergunning voor gegeven.

Om 13 uur werd er voorverzameld op het Plein in Den Haag. De sfeer was gemoedelijk ondanks de wetenschap dat fascisten een aantal straten verderop ook aan het verzamelen waren. Ik zag een bont gezelschap van veel jongeren van verschillende pluimage. Ook zag ik diverse ouderen met kinderen die mee wilden lopen in deze demo. Ik vond het gezelschap gezellig, vriendelijk en tegelijk strijdbaar overkomen. Toen de stoet eenmaal vertrokken was kwamen wij al vrij snel aan bij een T-splitsing. Mijn stratenkennis van Den Haag is nihil dus ik kan de betreffende kruising niet bij naam noemen. Wel weet ik dat het de kruising betreft naast de hofvijver. Er werd even stilgestaan en iemand hield een korte toespraak waarna de demo rechtsaf sloeg. Ik zag dat er paniek uitbrak onder de politie die probeerde de demo tegen te houden. Ik begreep in eerste instantie niet waarom dat was. Later werd mij duidelijk dat wij linksaf hadden moeten gaan.
Al snel vormde er zich een linie van politieagenten. De demo bleef doorlopen. Ik zag dat er tegen de linie aan werd geduwd door een flinke groep mensen die elkander ingehaakt vast hadden. De politie werd beetje bij beetje naar achteren geduwd tot het moment dat de agenten naar de korte wapenstok grepen en op de demo begonnen in te slaan. Er brak een soort paniek uit en de demo kwam tot stilstand. Ik begreep dat wij niet verder konden of mochten. Waarom was mij toen nog niet duidelijk. Er ontstond een soort van impasse tussen de demo en de politie. Er werd nog verschillende malen geprobeerd door te breken wat uiteindelijk lukte. Er vielen hierbij behoorlijk wat klappen, vanuit mijn gezichtspunt enkel uitgedeeld door de politie. Enkele demonstranten werden hierbij hard op het hoofd en of in het gezicht geraakt. Ik zag dat de ME op ons afkwam die opgesteld stond achter de politie. De politie maakte voor hen plaats. Op dat moment stond ik vrij vooraan. Er werd opnieuw ingeslagen op de demo maar dit keer door de ME. Ik was verbijsterd door de felheid en agressiviteit waarmee dit gebeurde. Meer mensen werden op het hoofd en in het gezicht geraakt. Ik merkte dat er ook duidelijk op het hoofd werd gemikt. Naast mij stond de geluidswagen die normaliter wordt getrokken door een aantal mensen. Hiervoor is een soort trekspan gemonteerd voorop de wagen. De wagen werd net als de rest van de groep naar voren bewogen. Totdat we tegen de schilden van de ME stonden. Er werd weer geslagen. Dit keer nog harder en feller dan de vorige aanval. Ik stond met mijn rug naar de ME toe. Ik werd diverse keren hard op mijn hoofd en schouders geslagen. Ik kon nergens heen dus ik probeerde mijn hoofd te beschermen. Dit lukte niet en ik voelde dat ik steeds harder en harder op mijn hoofd geslagen werd. Een moment later lag ik naast een boom op de stoep met diverse demonstranten om mij heen. Er was paniek. Ik hoorde iemand om een dokter roepen. Ik voelde mij eigenlijk wel ok en ben opgestaan voor zover dat kon. Ik begreep dat ik een moment buiten bewustzijn was geweest. Ik was verward en had uiteraard knallende koppijn. Er liepen EHBO-ers in de demo rond dus die ben ik gaan zoeken. Op dat moment zag ik dat de demo ingesloten was door de ME. Ik zag dat sommigen naar de linie liepen met de bedoeling om weg te willen. Ik zag dat zij fysiek op afstand werden gehouden. Het was duidelijk dat niemand weg mocht. Na wat zoeken had ik een EHBO-er gevonden en vertelde wat mij was overkomen. Zij vertelde mij dat ik rustig aan moest doen en goed moest opletten of ik misselijk werd, meer hoofdpijn kreeg etcetera. Toen was ik al behoorlijk misselijk en verward en ik begreep dat ik een hersenschudding had opgelopen.

Ik zag dat de organisatie druk in overleg was met de politie. Dit duurde bij elkaar denk ik een half uur. Verschillende mensen gingen zitten en anderen gingen dansen op de muziek van de sambaband. Het gerucht ging dat iedereen door de politie gearresteerd zou worden. Waarvoor was niet bekend en ik begreep ook niet waarom. Op het moment dat de onderhandelingen tussen politie en AFA gestopt werden zag en hoorde ik dat iemand via de geluidswagen omriep wat de situatie was. Toen deze uitleg nog maar net begonnen was hoorde ik dat de politie ook iets aan het omroepen was. Ik kon dit niet horen. Er werd boe geroepen om het feit dat de politie met behulp van een geluidswagen de uitleg van de situatie aan het verstoren was. Plotseling zag ik een groepje politie, gekleed in spijkerbroek en blauwe soort legerjas met opdruk 'politie', door de ME linie heen glippen. Ik zag dat zij naar het dansende groepje demonstranten vooraan liepen. Wat ik toen zag en meemaakte heeft mij ernstig en diep geschokt. Nog nooit eerder ben ik met zulk bruut geweld bedreigd geweest. Wetende dat je nergens heen zag ik dit groepje agenten met de vuist doelbewust mensen vol in het gezicht slaan. Ik zag een ander karatetrappen uitdelen vol in het gezicht van wie er ook maar stond. Ik zag verschillende jonge vrouwen in elkaar geslagen worden. Er werd geschreeuwd en er brak paniek uit. Mensen probeerden bij de knokpartij te komen om er tussen in te komen. Ook ik kon niets anders doen dan het meisje, wat voor mij in elkaar geslagen werd, vastpakken en naar achteren trekken. Ik zag dat een agent haar hoofd onder zijn arm tegen zijn lijf aangeklemd had. Achter hem stonden twee agenten die volop op haar hoofd aan het slaan waren. Mijn verbijstering bereikte haar hoogtepunt toen ik de agenten zag lachen terwijl zij deze klappen uitdeelden. Meer mensen pakten het meisje vast en zo konden wij haar uit de greep trekken. Op een onbewaakt ogenblik sta ik oog in oog met zo`n agent en krijg ik een volle trap in mijn kruis. De agenten zag ik terugrennen naar de ME linie met een demonstrant in de houdgreep. Ik was verbijsterd en kon niets anders doen dan bij de rest staan. We stonden allemaal in een hoek van een gebouw tegen een muur en onder een afdak. Ik denk dat we daar met zo'n 150 à 200 demonstranten stonden. Vanaf dat moment begreep ik dat we één voor één op dezelfde wijze gearresteerd zouden worden. En dat gebeurde ook. Ik heb hetzelfde groepje agenten verschillende keren daarna door de linie zien lopen, recht naar de groep toe. Ik heb de agenten meerdere keren klappen met de vuist en trappen in het gezicht van demonstranten zien uitdelen om vervolgens één iemand mee te slepen. Er kwamen meer van dit soort groepjes de linie door met dezelfde werkwijze. Er waren heel wat demonstranten die naar voren liepen met de handen omhoog om zich vrijwillig over te geven als er weer zo`n groepje de linie door kwam. Het grootste gedeelte van deze mensen werd met geweld meegenomen.

Ik stond rechts in de groep vanuit de groep gezien. De afstand tussen de ME linie en de groep demonstranten bedroeg zo`n 30 meter. Ik zag dat zij naar voren kwamen. Rechts van mij werd de linie zodanig dicht bij ons opgesteld dat wij tegen ze aan stonden. Bij deze manoeuvre zag ik een vrouw met twee kleine kinderen (ik denk 10 en 12 jaar) door de ME naar ons toegeduwd worden. Velen riepen om geen geweld en wezen de ME op de kinderen en hun moeder. Zij trokken zich hier niks van aan en bleven fysiek geweld gebruiken. Er gingen wat minuten voorbij terwijl wij daar bovenop elkander stonden. De linie dwong ons om nog verder op te schuiven wat simpelweg onmogelijk was. Toen bleek dat wij niet verder meer op konden schuiven ging de ME over tot geweld. Er werd wederom bloedhard geslagen op mensen die nergens heen konden, die niks deden of waren niks van plan. Er ging naar mijn gevoel totaal geen dreiging uit van de groep demonstranten. Terwijl ik probeer de klappen af te weren zie ik rechts van mij de moeder met twee kinderen staan. Zij heeft beide kinderen onder haar armen en probeert hen tegen het geweld te beschermen. Hierdoor was haar hoofd onbeschermd en doelwit van de vele stokslagen. De demonstranten, waaronder ikzelf, werden behoorlijk boos en probeerden de linie weg te duwen. Dit lukte niet. Nog meer rechts van mij zie ik iemand door de linie heen getrokken worden en vallen. Verschillende agenten springen bovenop deze persoon en slaan en schoppen. Deze persoon zie ik geboeid afgevoerd worden. De ME stopte met slaan door dit gebeuren en een fractie van een seconde is het stil. Ik stak mijn armen in de lucht net als de anderen om mij heen en riep "geen geweld, geen geweld". Plotseling werd ik door de ME-er recht tegenover mij met kracht in mijn maag gestoken met zijn wapenstok. Ik klapte dubbel van de pijn en was al mijn lucht kwijt. Ik viel op de grond en kreeg kotsneigingen van de klap. Ik kreeg geen lucht meer en hoestte slijm op. Ik voelde een scherpe pijn in mijn voet en werd over de grond door de linie heen getrokken. Mijn keel zat dicht met slijm en braaksel en ik kon geen adem halen. Een moment later word ik van alle kanten geschopt en geslagen. Ik voel iemand mijn hand omdraaien, een ander legt zijn wapenstok op mijn achilles en ging daar met vol gewicht op hangen. Ik raakte in paniek want ik kreeg nog steeds geen lucht. Mijn armen werden op mijn rug gedraaid en ik voelde dat ik geboeid werd. Iemand noemde mij een "kankerhond" en een ander zei "We maken je hartstikke dood". Ik kreeg een klap op mijn hoofd en raakte buiten bewustzijn. Vanaf dat moment heb ik moeite met de chronologische volgorde van wat mij overkwam. Ik herinner mij dat ik over de grond gesleept werd en dat iemand mij in mijn balzak kneep. Dit deed erg veel zeer en ik kon niets anders doen dan dit toelaten. Ik werd volledig in een houdgreep gehouden en er werd steeds harder in mijn balzak geknepen. Ik herinner mij dat iemand zei "sta op, sta op sukkel" en ik probeerde te zeggen dat ik geen lucht meer kreeg maar dit lukte niet. Ik herinner mij dat iemand zei "pak hem, bijt hem hartstikke kapot" en ik hoorde en voelde een hond in mijn gezicht blaffen. Ik voelde iemand mijn capuchon pakken en deze ronddraaien net zolang deze strak om mijn nek zat. Ik werd hieraan over de grond gesleept en raakte meer in paniek. Ik herinner mij dat ik wakker werd op een metalen vloer en hoorde dat mensen om een dokter schreeuwden. Ik hoorde iemand zeggen dat ik het allemaal speelde en een ander zei "ik ga niet met hem rijden, die gaat hier hartstikke dood. Niet in mijn bus hoor je niet in mijn bus". Ik werd bij mijn voeten van een trap gesleept waardoor ik bij elke tree op mijn hoofd viel. Ik voelde dat ik weer op straat lag en dat iemand tegen mij zei "dan ga je toch lekker hier dood kankerhond". ik voelde een doffe klap in mijn maag en hoorde mensen weg rennen.

Wat hierna gebeurd is weet ik niet. Ik zat in een ambulance met allemaal piepende apparaatjes en raakte in paniek. Ik was aan het hyperventileren volgens het ambulancepersoneel en ik had klappen gehad. Ik kon met moeite vertellen wat er was gebeurd en de volgorde ben ik enigszins kwijt. Volgens de arts had ik geen letsel opgelopen maar moest ik wel heel voorzichtig zijn. Hij vertelde mij dat ik zo snel mogelijk naar mijn huisarts moest gaan en dat ik, als ik ga slapen, om het uur wakker gemaakt moest worden. Ik was erg in de war en begreep maar weinig van dit verhaal en voordat ik het wist stond ik geboeid naast een agent buiten op straat. Ik werd in een bus gezet en naar een sporthal gebracht. Ik vroeg waarom ik was aangehouden maar kreeg daar geen antwoord op. In de sporthal werd mij verteld dat ik was gearresteerd in verband met een overtreding van artikel 141 WvS en een plaatselijk APV artikel. Ik vroeg om een dokter maar kreeg die niet. Ik ben vervolgens zonder eten en drinken (1 flesje water en een banaan) de hele dag en nacht vastgehouden en midden in de nacht op 't HollandSpoorstation afgezet. De aanklacht toen was "het niet opvolgen van een politie order".

Nu ik dit schrijf besef ik pas de angst waarin ik heb gezeten. Ook nu snap ik pas hoeveel 'geluk' ik heb gehad. Het had heel anders af kunnen lopen en dat maakt een erg diepe indruk op mij. Ik ben nu onder doktersbehandeling en die heeft naast verschillende kneuzingen en zwellingen een behoorlijke hersenschudding geconstateerd. Ik ben niet in staat om te werken en dat zal deze hele week wel zo blijven. De dokter acht de kans groot dat ik eind deze week naar het ziekenhuis moet voor een scan, laten we nu maar hopen dat het lang niet zover komt. Ik wil graag langs deze weg de "nobele moraalridders" bedanken die het gore lef hebben gehad om een geboeid persoon total loss te slaan. En geloof me, jullie hebben verloren. Mijn idealen staan sterker als ooit tevoren.

(dit verslag is eerder gepubliceerd op www.indymedia.nl)

Dit artikel is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 393, 9 juli 2004