Stadspromotie nieuwe stijl

winst extreem rechts moet consequenties hebben

"De promotie van de stad zit 'm niet in campagnes en reclamespotjes maar in de mond-op-mondreclame. Iedere Bosschenaar is ambassadeur van onze mooie gezellige stad." Deze woorden van de burgemeester bij de presentatie van plannen voor stadspromotie, brengen in het gehele land inmiddels menig mond tot een cynische glimlach. 's-Hertogenbosch, stad tussen werelden; 's-Hertogenbosch stad van ontmoetingen.

Daar moeten we het nou mee doen in ons provinciestadje. Stoere praat. Niks meer. Niks minder. Geen daden maar wooooorden, Den Bosch is kaaaampioen.
En dat geld niet voor de rechts-extremistisch-politiek-georganiseerde racisten in de stad. Die hebben het voor elkaar gekregen. Er komt een wit gezin in het leegstaande huis aan de Hugo Verriesthof nr. 16. Een Nederlands gezin waarvan geen der voorouders in de laatste paar generaties per ongeluk uit Marokko, Suriname, Somalië, Turkije, Portugal of ander eng onbetrouwbaar vies en kakkerlak-brengend volk voortkomt. De directe buren van nr. 16, ondertekenaars van de ondersteuningslijst van het Nederlands Blok, hebben tezamen met hun politieke vrienden op het Hofje (schokkend, zes Nederlands-Blokkers, wat een extreem-rechtse concentratie) de buurt weten te intimideren en gemeentebestuur zowel als de woningverhuurder Hertoghuizen te verslaan. Het zijn zij die bepaald hebben wie er wel en wie er niet in de woning aan nr. 16 mag komen wonen. Niet de eerst-urgente, een Somalisch gezin; niet nr. 2, nadat de buurt nr. 1 heeft afgeschrikt - immers ook niet arisch - maar nr. 3 op de lijst. Die kreeg het akkoord mee van de buurt.

"dit accepteer ik niet!"
Hoofdrolspelers namens de maatschappij waren de Burgemeester in hoogsteigen persoon die direct om strafvervolging riep maar geen enkele daad bij het woord voegde. Daarnaast Hobo, directeur van Hertoghuizen die excuses eiste en strijdvaardig riep de woning nog liever leeg te laten staan dan toe te geven aan deze vorm van terreur. Ook hier geen daden. Groen Links begon als enige politieke partij een actie maar hen bleek het helaas vooral om eigen gewin te gaan.
De maatschappij, namens deze de gemeente en woningcorporatie, hebben het niet alleen gigantisch af laten weten, ze hebben voor eens en altijd aangetoond dat racisme loont. Punt uit.
'Er zijn alleen verliezers' zegt Hobo plichtmatig. 'Immers, de buurt vindt alle aandacht in de pers verschrikkelijk, ze willen er vanaf, de buurt heeft een slechte naam gekregen'. Kom nou toch! Wat een manier om jezelf uit een delicate positie te praten zeg! Er is wel degelijk een winnaar! De buren! De lui die een politieke actie hebben gestart en met succes afgesloten! Extreem rechts! Niks noodkreet! Niks spontane roep om ander beleid! Een rechtstreekse confrontatie met de autoriteiten met het eigen hoofd-item als inzet. Apartheid, waarmee het Nederlands Blok er daadwerkelijk in slaagt beleid te maken in een stad waar ze geen parlementaire vertegenwoordiging kent. En het was voorspeld! Al sinds de drugsopvang-discussie is het Blok regelmatig actief in de stad. En de gegevens van de Blokkers in de Verriesthof zijn al jaren bekend, althans in deze krant gepubliceerd! Een confrontatie met de autoriteiten, die de autoriteiten niet hebben aangedurfd. Waarmee veeeeel meer is verloren als alleen deze slag.

De Verriesthof-affaire moet echt consequenties voor de verantwoordelijken hebben. Op z'n minst moet de positie van directeur Hobo ter discussie. Hoe enthousiast ik was over zijn eerste woorden in de confrontatie, hoe hard en duidelijk mijn oordeel nu is. Hij is onbekwaam gebleken. Hoogstonbekwaam. Zijn poging bij NOVA om vooral zijn eigen positie te redden maakt mijn oordeel alleen maar onomkeerbaar. Zijn stellingname aldaar alsof er al winst was geboekt met gesprekken met de buurt en integratieprojecten waaraan de extreem-rechtsen nu zouden willen meewerken is bijtend zout in een riekende wond. Natuurlijk werken zij daaraan niet mee! En hoe haalt een directeur het in het hoofd om met politiek-rechts-extremisme te gaan praten om integratie tot stand te brengen! Zeker weten dat hijzelf daar ook niet in gelooft! Maar je moet iets zeggen als de vragen scherp en de journalisten - voor de verandering - zich niet met een kletsverhaaltje in het riet laten sturen. De druk die o.a. hij op het Somalische gezin heeft gezet om ze alsnog te bewegen de woning wel te nemen is heel erg. Vervolgens voor de camera te zeggen dat 'de bewoners zelfs niet wilden nadat de buurt haar verzet heeft opgegeven' terwijl hij er zelf bij was toen ze voor die tweede poging werden weggeïntimideerd (sterker: zich voor de BLOS-camera niet schaamde om z'n eigen angst daarbij), is ronduit schandalig. Hobo probeert zich daarmee schuin achter de Somalische familie te plaatsen. Om de aanval op hem te kunnen weerstaan. Ook is het feit dat het tweede buitenlandse gezin, wat de woning niet wil na alle intimidatie, van Hertoghuizen te horen heeft gekregen dat ze zelf maar op zoek moeten naar een andere woning, verwerpelijk. Bestuur van Hertoghuizen: doe uw plicht, ik kan niet anders vragen.

Stille hoofdrolspeler
De affaire is geenszins voorbij. Naast andere verantwoordelijken die in de kwestie bibberend (soms letterlijk) achter het bureau zijn blijven zitten als de Stichting Divers en Vluchtelingenwerk is er immers nog een derde belangrijke hoofdrolspeler bij de autoriteiten. En die hoofdrolspeler blinkt uit in ijzige stilte.
Dat is het Openbaar Ministerie.
De bestrijding van rassendiscriminatie heeft hoge politieke prioriteit gekregen, wat o.a. in ministeriële circulaires aan de wetsdragers is meegedeeld. Rassendiscriminatie is enkele jaren geleden ook 'opgewaardeerd' van overtreding naar misdrijf om de vervolging te vereenvoudigen, onderzoek makkelijker te maken en daadwerkelijke bestraffing in praktijk te brengen. Het Openbaar Ministerie wacht gewoonlijk op een aangifte (bijvoorbeeld als ze bij je hebben ingebroken), geeft vervolgens de politie opdracht tot onderzoek en als de daders en feiten genoegzaam bekend zijn wordt tot een strafproces besloten. In de prioriteitsgebieden zoals discriminatie, drugshandel en dronkenschap in het verkeer onderneemt het O.M. op eigen initiatief die stap. Er is geen aangifte nodig. Het O.M. handelt namelijk officieel namens de maatschappij.

Pragmatisch of principieel
De nalatigheid van het O.M. in de zaak van het Verriesthof is zo groot, dat het onbegrijpelijk is. Ongetwijfeld heeft bij de officier van justitie meegespeeld dat hij/zij zag dat de gemeente en corporatie kozen voor een pragmatische oplossingspoging (sussen) en heeft daarom niet de principiële oplossing (het is tegen de wet dus vervolgen, dat is principieel aanpakken) voorgestaan. Een gemiste kans. De bewijzen lagen immers op straat. De interviews met de Nederlands-Blokkers staan overal op video en in de krant. De handtekeningenlijst van de rechtstreekse buren (ook van Ned. Blok) is je reinste aanzet tot rassenhaat en in kopie beschikbaar! De interviews met buurtbewoners die zich door de extreem-rechtsen voelden gentimideerd en niet durfden te weigeren aan de lijst deel te nemen spreken ook boekdelen. De daders zijn met naam en toenaam bekend. Het strafbare feit ook. De daad is goed reconstrueerbaar en feitelijk nog immer gaande. Strafmaat is zes jaar. Voldoende voor dertig dagen hechtenis, lopende het onderzoek. Wat wil een officier van justitie nog meer? Een gelopen zaak. Hoe zit het met de individuele prioriteiten van de officier? Ook hier dienen consequenties te volgen. Nieuwe richtlijnen van het ministerie. Waar blijft de verantwoording van de officier voor diens uitblijven van handelen en dus verzaken van plicht? De officier is in dienst van de maatschappij en dus verantwoording schuldig! Waar de kamervragen aan Minister Sorgdrager blijven begrijp ik niet.

Stadspromotie
"De promotie van de stad zit 'm niet in campagnes en reclamespotjes maar in de mond-op-mondreclame. Iedere Bosschenaar is ambassadeur van onze mooie gezellige stad." Deze woorden van de burgemeester bij de presentatie van plannen voor stadspromotie, brengen in het gehele land inmiddels menig mond tot een cynische glimlach. 's-Hertogenbosch, stad tussen werelden; 's-Hertogenbosch stad van ontmoetingen.

Paul

Dit artikel is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 314, 24 oktober 1997