Ach vaderlief, toe drink niet meer...

Toch niet het minste nummer uit het omvangrijke oeuvre van de ZangeresZonder Naam. Een regelrechte hit! Nationaal weliswaar en vooral voor trouwe fansvan deze smartlapkoningin. Maar toch..... een klassenummer. Natuurlijk leverdemevrouw Servaes met dit lied geen constructieve bijdrage aan de bestrijding vaneen maatschappelijke misstand: het drankmisbruik in de arbeidersklasse. Datverwachtte zelfs de meest hartstochtelijke bewonderaar van het idool ook niet.Daar was dit liedje helemaal niet voor en bovendien wordt het loon al jarenlang niet meer elke week in de kroeg uitbetaald. Maar in een smartlap fungeerde diedronken los werkman en zijn verwaarloosde zoontje nog uitstekend. Mits goedgezongen kwamen de emoties bij het publiek vanzelf. En een stem had ze, dieZangeres.
Altijd gedacht dat ze gestopt was met optreden. Zie ik begin deze maand opde gemeentelijke plakborden een klein onopvallend affiche. De contouren van eenhalf brood en wat sneetjes. Onder de kreet "Mama, heb je nog centjes...?Een comeback van de vorstin van het levenslied? Start haar nieuwe tournee in deBrabantse hoofdstad?

Nee : een "Initiatiefgroep Manifestatie" kondigt een manifestatieaan. "Tegen verarming en tegen verrijking". De groep maakt zich zorgenover de toenemende armoede in Den Bosch en de verkeerde invulling van hetgemeentelijk bijstandsbeleid. Hoe heb ik het nou! Nog niet zo heel lang geledenwaren mensen in de bijstand toch uitkeringsgerechtigd? En was het tochvanzelfsprekend dat voor dak- en thuislozen adequate voorzieningen getroffenwerden. Waren het toch groepen in de samenleving die onrecht wordt aangedaan endie zich daartegen verzetten? Eisten ze bijvoorbeeld minimaal 15% meer? Sindswanneer zijn ze zielig? Sinds wanneer voelen zij zich vooral zielig?

Mama, heb je nog centjes...? Onder zo'n leus kun je toch niet meer verwachtendan een kortdurende emotie bij een deel van het winkelend publiek? De meestemensen hebben er terecht geen boodschap aan. De cent is al weer tientallen jarenafgeschaft, de prijs van een sneetje brood ligt echt binnen ieders bereik.Tranentrekken als politieke aktie. Dan zijn mensen met een minimaal inkomen nogbeter af met die oproep van de Bisschop van Breda. Die vindt dat verzetgerechtvaardigd is en vertelt er natuurlijk ook niet bij hoe. Maar hij beschouwtde armeren in ieder geval niet als zielig. Hij spreekt nog over rechten.Solidariteit en zieligheid sluiten elkaar nog steeds uit.

Via de krant laten de organisatoren weten dat zij als groep serieus genomenwillen worden. Kunnen ze met deze boodschap misschien toch beter afreizen naarde studio van Johnnie Hoes.

Antoon van Rosmalen

Dit artikel is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 302, oktober 1996