Badmode voor bejaarden/293

Het gaat niet goed met mijn gezondheid. Bijna iedere dag moet ik me toch braken! En dat heeft nou eens niets te maken met de Hollandsche winter, want dat lost zich met elke ochtend een glaasje verse zjuderans vanzelf op. Zwanger kan ik ook niet zijn, nee toch,... hoop ik tenminste. Zou het dan toch door het wereldnieuws komen? Israël juicht de moord op "het brein achter de Palestijnse zelfmoordacties", Yehije Ayash, van harte toe. Zestig onschuldige burgers heeft dat monster op zijn geweten. Jawel, dat leest u goed: zestig! Op de vingers van twaalf handen te tellen. Wat is nou zestig? Dat getal valt toch hopeloos in het niet bij het aantal dat Israëlische soldaten naar de eeuwige jachtvelden hebben gestuurd. Daar zou een beetje legerleider toch het schaamrood van op zijn kaken krijgen. De kneep zit hem natuurlijk niet in het aantal, maar in die "onschuldige burgers", ten overvloede nog eens braaf nageblaat door de Nederlandse media ook. Als een Palestijn een Israëliër vermoordt, heeft hij de dood van een onschuldige burger op zijn geweten. Andersom niet, natuurlijk. Dan heeft de strijd tegen het terrorisme een slachtoffer geëist. Want in Israël wonen alleen maar onschuldige burgers, en daarbuiten alleen maar terroristen. En die stomme terroristen worden nog kwaad ook als je ze hun land afpakt, zijn ze nou helemaal... Van dat soort dingen. En als een gestoorde randdebiel zijn machinegeweer in een menigte Palestijnen leegschiet, is Israël bezorgd, omdat het vredesproces wel eens gevaar zou kunnen lopen. En waar vind je nou een beetje kritisch geluid in Nederland? Nergens, alles en iedereen loopt om het hardst om die arme onschuldige Israëli's een klopje op de geteisterde schouder te geven. Stil maar, we staan al klaar met troostende woorden, jullie hebben het ook zo moeilijk, eerst in de oorlog uitgemoord, en dan zou je nog niet eens van die rasechte heidenen mogen verjagen uit het Beloofde Land, tuurlijk, hoor... en als ze slaan, dan mag je van ons nog harder terugslaan, je weet wel, de ene wang en dan de andere... o nee, je hebt gelijk, dat was iets anders,... nou enfin, ga je gang maar, wij zullen jullie door dik en dun steunen, want ook wij voelen ons verbonden met het Beloofde Land, bakermat van onze beschaving... euh, religie... ja toch. En van Rabin, da's ook al zo sneu, zo'n brave man, die alleen maar aan de goede zaak dacht toen hij als soldaat Palestijnen overhoop schoot. En wat jammer nou, dat de financiële steun van Amerika steeds minder werd, want die hadden thuis al problemen zat, en door het toenemende anti-Amerikanisme in Saoedi-Arabië stond hun hoofd wel ergens anders naar, zodat die Rabin wel op de vredestoer moest gaan, anders zou Israël binnen no time volkomen geïsoleerd zijn geraakt, zonder een eigen economie, en daarom moeten ze nu hun buurlanden te vriend zien te houden, wat die man toch lelijk opgebroken is, zeg nou zelf. Is het een wonder dat ik moet kotsen?
En dan komt er nog een ambtenaar, bij Sociale Zaken, godbetert, met zijn inteeltsmoeltje op televisie vertellen, dat zijn plan voor de snelheidstreinlijn het beste is, en ach, die mensen die daar wonen, die kunnen toch gewoon even weg, en na zeven jaar kun je daar weer nieuwe huizen bouwen, waar dan weer mensen kunnen wonen, en zodra hij hoort dat iets niet kan, loopt hij zich vast warm, want zijn zin moet hij krijgen... en wie niet in de snelheidstrein gelooft is een heiden, en heidenen... Is het een wonder dat ik moet kotsen?
Regentenmentaliteit, door dik en dun je gelijk willen halen, en als het te moeilijk wordt... gewoon liegen, je tegenstander zwart maken, en aanklagen wegens ketterij. O Holland, snuffel nog eens op zolder in die kist met oude schoolboeken, die toch weg moet, omdat-ie plaats moet maken voor de vooruitgang, net als jijzelf. Vaderlandsche geschiedenis... Johan de Wit... en hoe gemakkelijk regentenhuizen destijds in de fik vlogen... weet je nog...

(wordt vervolgd)

Dit artikel is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 293, januari 1996