Skip to main content

maandag 13 november-2006
Bij ons in Nederland ontmoeten heren van de gestampte vleespot en topjongens uit de categorie speurneuzen elkaar met enige regelmaat in sportscholen en aanverwante gala’s of op achterbanken van dienstvehikels, maar in Zuid-Afrika gaat het iets beschaafder toe. Als je tenminste het dagboek van ene Glenn Agliotti mag geloven. Da’s een meneer die momenteel door de Scorpions, een speciale opsporingseenheid, wordt gegrild vanwege olijke kleinigheden als het exporteren van mindbenders ter waarde van 250 meloen Rand, niet geheel koshere handel in Marlboro’s, het drijven van een wasserette, bendevorming en corruptie. Dat laatste heeft vooral betrekking op zijn jarenlange vriendschappelijke banden met Jackie Selebi, het opperhoofd van zeg maar het KLPD van Zuid-Afrika en president van Interpol (!), die zich onderandere manifesteerden in het gezamenlijk nuttigen van talloze bakkies leut en het organiseren van regelmatige ontbijtseances.
Nou is nog niet bewezen dat vriend Glenn inderdaad een boefje is. Lullig is wel dat zijn gabber Clint Nassif, directeur van een beveiligingsbedrijf en ook al geen onbekende voor de Interpolbeheerder, een paar weken geleden door de Scorpions al voor de kadi is getrokken wegens een gevalletje fraude van 50.000 Rand. Piece of cake misschien, maar in de bijlages van de ter tafel gebrachte stukken werd melding gemaakt van een officieel onderzoek naar Nassif ’s mogelijke betrokkenheid bij een moordzaak en... jawel, een corruptieaffaire.
Selebi heeft in de afgelopen maanden de hele zaak afgedaan als rabiate onzin cq. een wraakneming van het ontslagen hoofd beveiliging van de Zuidafrikaanse nationale vliegvelden. Ja, hij had Glenn in de sociale sfeer wel een paar keer ontmoet en misschien wel eens met hem geluncht. Maar nooit met hem ontbeten. Trouwens, wat was er mis met Agliotti? Hij had geen strafblad, dus mag je daar even mee lunchen als het toevallig zo uitkomt? Tuurlijk, dat mag. In vroeger dagen stond de Amsterdamse commissaris Toorenaar op goede voet met figuren als “Zwarte Joop” de Vries en de Pakistaanse importeur van verboden middelen Mushtaq Malik, terwijl zijn opvolger Sietsma over de vloer kwam bij Max Hasfeld. Dit alles onder het hoofdje “met dieven vangen je dieven”. Mocht Selebi in de nabije toekomst nog ernstiger in het nauw worden gedreven, dan kan hij dus in theorie op deze laatste optie terugvallen. Maar goed voor je naam? Nou nee. Wij hebben het donkerbruine vermoeden dat ergens in Den Haag een heel stel internationale speurneuzen dagelijks met argusogen en een toegeknepen bilnaad de ontwikkelingen in de Agliotti-zaak volgen.

  • Datum: .

vrijdag 17 november-2006
Je kon erop wachten. Onder veel persgeraas ging Glenn Agliotti, het gabbertje van de hoogste baas van de Zuidafrikaanse Nationale Politie en van Interpol (!) Jackie Selebi, gisteren achter het gaas. Nee, niet in verband met zijn vermeende rol in kleinigheden als de smokkel van mindbenders naar Canada, gerotzooi met containers Marlboro, bezigheden in een wasserette en een gevalletje corruptie, maar wegens zijn vermeende aandeel in de moord op Brett Kebble. De CEO van twee ondernemingen uit de diamantbusiness, wiens carrière langzaam naar de filistijnen ging na de verdwijning van een pak aandelen en een x-aantal meloenen Rand en wiens leven vorig jaar september eindigde met een sterk verhoogd percentage lood in zijn bloed en een paar extra gaten in zijn lijf. De verdwenen meloenen zouden voor een deel door Brett in de knip van vooraanstaande ANC-leden zijn geschoven. Waar de aandelen en de rest van de poen zijn gebleven mag Joost de Haas weten.
Bij Agliotti klikten de handboeien drie weken nadat hetzelfde verschijnsel zich had voorgedaan bij zijn zakenvriend Clint Nassif (1). Net als Agliotti actief in het beveiligingswereldje en door de pers eveneens in verband gebracht met het vervroegde vertrek van Kebble uit dit tranendal. Glenn en Clint werden ook voor de moord al een tijdje in het snotje gehouden door een bonte club van lieden uit de speurneuzensfeer. Aanleiding daartoe zouden hun wekelijkse trips naar Londen zijn geweest, waar ze mede namens Brett flappen van onbekende herkomst en wie weet het pak verdwenen aandelen zouden hebben gestald. In banks we trust, nietwaar?
Buiten Glenn en Clint is er nog een hele reut verdachten uit de lagere regionen gearresteerd en inmiddels aan het gebit getast. Op het verlanglijstje van de speciale opsporingsunit Scorpions zouden nog een zakenman uit Johannesburg prijken en twee heren van Russische, althans Slavische origine. Dat laatste veroorzaakt bij ons net zoveel verwondering als de erkenning van J.P. Klootviool dat ie vóór zijn huwelijk al even had gepunterd met een andere dame. Geen. Want als je het hebt over rotzooien met Marlboro’s dan weet je al dat je ergens bij Albanië links af moet. Vreemd is wel dat in verband met Kebble’s positie in de internationale diamantwereld het woord Antwerpen nog niet is gevallen. Maar wat in een goeie zak zit komt er op 5 december wel uit. En misschien zit er wel een roe in voor Jackie Selebi, de president van Interpol. Stay tuned.

(1) Zie aflevering 1 dd. 13/11/2006

  • Datum: .

dinsdag 21 november-2006
De dominostenen in de Brett Kebble moordzaak zijn stevig in beweging gekomen en daar kwam geen beschermde mus aan te pas. Zo zouden twee vroegere beveiligingsboys van de in september 2005 naar hoger sferen verhuisde diamantkoning, Nigel McGirk en Mikey Schultz, het hoogste lied zingen. Geen boys waar je gezellig naast gaat zitten bij een gala van de Flying Doctors of zo. Nigel probeert bijvoorbeeld te pas en te onpas zijn gun in een van je neusgaten te proppen en laat verder zijn adrenaline nog door zijn aderen hopsen bij fleurige kooigevechten. En Mikey werd eind 2002 aangetroffen met de sporttas, het identiteitsbewijs en de bebloede kleren van een door een collega van Mikey met een slagersmes gefileerde uitsmijter. Dat had geen vrijheidsberovende gevolgen, maar niveau... nou nee. Hoewel natuurlijk iemand het vuile werk moet doen.
De Zuidafrikaanse speurneuzen hebben zich de laatste tijd overigens niet beperkt tot het verhoren van dit appetijtelijke duo, maar hebben zich ook vervoegd bij een meneer Stratton, die zich al dan niet uit veiligheidsoverwegingen in Australië bleek op te houden. Vriend Stratton was in gelukkiger dagen directeur van een van Kebble’s ondernemingen en had zijn baas twee uur voor diens onvrijwillige afscheid van het ondermaanse nog gesproken. Waarover? Ja, dat zouden die speurneuzen ook graag willen weten. Horen we misschien nog wel. Maar zuivere Douwe is het zeker niet. Als je alleen al kijkt naar de twijfelachtige figuren die in dit moorddadige libretto een rol spelen, weet je trouwens genoeg. Uitsmijters, beveiligingsboys, smokkelaars, witwassers, ongespecificeerde Oost-Europeanen, you name it. En dan zijn de Scorpions ook nog op zoek naar een engel uit de hel, die zomaar de moordenaar van Kebble kan zijn. Nee, die diamantvorst en zijn hovelingen (onder wie wellicht de president van Interpol) zaten in zaakjes die waarschijnlijk nog geen peertje van Philips konden verdragen. Daarom legden wij onze ingebouwde audioapparatuur te luisteren bij een cloak and dagger-expert en heul voorzichtig kwam die met een paar interessante hints die ons wat dichter bij huis brachten. Stay tuned.

  • Datum: .

donderdag 23 november-2006
Je hoort geen mallemoer meer over Joca Jocic. De kleine mega-Joego, die volgens voormalig OM-bef Fredje Teeven en diens journalistieke volgelingen bij de dag- en weekvodden praktisch in zijn eentje verantwoordelijk was voor de zware criminaliteit in Nederland. Tot er niks meer tegen hem in mekaar kon worden gefrutseld en hij naar Belgrado of all places werd teruggestuurd. Volgens insiders na een triootje tussen de Nederlandse en Servische OM’-beffen en Jocic zelve.
Ten tijde van Joca’s verblijf in een vijfsterrenappartement in Vught en andere penitentiaire topgelegenheden bleef zijn internationale netwerk uiteraard gewoon doorfunctioneren. Want ook in Servië moet de kachel blijven branden. Dat netwerk hield zich niet alleen bezig met het ordinair verhandelen van geestverwarrende middelen, wapens, dames en Marlboro’s, maar bijvoorbeeld ook met de irreguliere in- en verkoop van glimmers. Glimmers uit Zuid-Afrika. Glimmers van Brett Kebble. De in september vorig jaar voor velen onverwacht over de houdbaarheidsdatum geschoten mogul van het diamantwereldje rond de Kaap en omstreken.
Volgens onze bronnen in Antwerpen stond er bij Brett nog een Servische rekening open. De club van Joca zou een keurige aanbetaling hebben gedaan voor de leverantie van een hoopje zwarte glimmers, maar de club van Brett zou nooit zijn afgekomen. Als tussenman zou ene Jenö (zeg maar Jack) Grosz hebben gefungeerd. Een meneer met een leuk assortiment paspoorten, die als ie trek krijgt in een fritje stoverij zijn domicilie kiest in de buurt van de Antwerpse Pelikaanstraat. Bij het mislukken van deals van bovengenoemd allooi zijn dit soort tussenfiguren de volmaakte kop van Jut. Zo ook deze Jenö. Hij zou door Jocic’ fanatieke klaverjasvereniging verantwoordelijk zijn gesteld voor het verlies en inmiddels ook al zijn opgezadeld met de rente van het uitstaande bedrag. Vriend Grosz zou daarom vorig jaar naar Zuid-Afrika zijn vertrokken om te kijken of zijn penibele situatie van wat vrolijker tinten kon worden voorzien. Of het onverwachte heengaan van Brett Kebble daar onderdeel van uitmaakte en Jenö wellicht een van de Oost-Europeanen is waarnaar de Zuidafrikaanse Scorpions op zoek zijn blijft nog even de vraag. Stay tuned.

  • Datum: .

vrijdag 29 december-2006
In de vorige aflevering maakten wij melding van de verbinding tussen de avontuurlijke onderneming van Joca Jocic en die van de vorig jaar op slordige wijze naar hoger sferen geholpen Zuidafrikaanse diamantmogul Brett Kebble, via de van tijd tot tijd in Antwerpen verblijvende duisterling Jenö Grosz. Aan Servische zijde was in die handelsrelatie een hoofdrol weggelegd voor de in Belgrado gevestigde firma Alvema die bij tijdelijke afwezigheid van Joca onder leiding stond van diens familielid Aleksandar Miljevic. Het assortiment beperkte zich niet tot diamanten, maar bestond ook uit roesmiddelen en wapens waarbij in veel gevallen containers met sigaretten als cover dienden en de Zuidafrikaanse connectie als tussenstation.
Voor de aankoop van die sigaretten werd in de jaren negentig ondermeer de firma Parcom Trading Incorporated, 7445 NW 12th Street in Miami (Florida) gepraaid, waar ene John B. Alexander aan het roer stond. En laat die club voor haar financiële besognes nou net gebruik maken van de eveneens vanuit Miami opererende Hamilton Bank. Een bancaire dwerg die net als Jocic’ handelsonderneming Alvema ook over een filiaal in Panama beschikte. Zult u misschien zeggen “Ja, en?”, maar analyse this.
Bij een controle constateerde een stel federale staatssnuffelaars dat alleen al in het jaar 2000 zo’n 2 miljard dollar in verzegelde zakken bij de Hamilton arriveerde en als deposito in de boeken werd bijgeschreven op naam van allerlei Latijns-Amerikaanse machthebbers en gebroed van zo mogelijk nog twijfelachtiger allooi. Verder troffen ze een flink aantal leningen aan waarvan je op je Florida’se klompen kon aanvoelen dat die nooit zouden worden terugbetaald en snoven ze een penetrante waslucht op. Reden genoeg om begin 2002 de deuren dicht te timmeren. Maar wel zachtjes om niet dezelfde sores te krijgen als indertijd met de BCCI of de Nugan Hand Bank. De ene helft van de Hamilton kwam onder toezicht van de Federal Deposit Insurance Corporation, de andere helft werd overgedragen aan de goede zorgen van de Israel Discount Bank.
Pas begin 2006 verschenen er berichten dat de Hamilton Bank naar alle waarschijnlijkheid een frontstore was geweest van de CIA en de Mossad en dat de poen die er een sopje had gekregen naar alle waarschijnlijkheid gerelateerd was aan de handel in drugs en wapens.
En daarmee zijn we thuis. Stay tuned.

  • Datum: .

dinsdag 2 januari-2007
Tja, het is zo. Ons materiaal over de avontuurlijke Servische handelsonderneming Alvema van de door Fredje Teeven indertijd zo geadoreerde Joca Jocic is nogal summier. Maar al woekerend hebben we toch kunnen vaststellen dat diens jolige netwerk zich verder uitstrekte dan ons tot nu toe door allerlei dagvodden en andere media is aangereikt. Buiten Nederland en de twee kersverse veroveringen van het Heilige Römische Reich, Bulgarije en Roemenië, bleken namelijk ook heel aparte connecties met Zuid-Afrika te bestaan en niet te vergeten met Panama en Florida. En er is meer.
Uit onze gegevens blijkt namelijk dat binnen dat handelsnetwerk vol verboden waar een niet onaanzienlijke rol was weggelegd voor ene Nikola Luzaic. Een Servische rakker die mede door zijn vaardigheden op het gebied van verfijnd gooi- en smijtwerk in de jaren tachtig en negentig een indrukwekkende carrière opbouwde binnen het irreguliere Servische wereldje van Belgrado en Amsterdam. Tot hij overstapte naar de rijen van de Britse snuffelorganisatie MI 6. Mogelijk met medeweten van de directie van Alvema. Hoe dit ook zij, de nieuwe rol van vriend Nikola kwam naar buiten bij een akkefietje dat nogal luidruchtig de pers haalde in 2002.
Op 16 augustus 2001 zette de 55-jarige Christopher Barrett - Jolley zijn Boeing 707 keurig neer op de landingsbaan van Southend Airport, taxiede helemaal naar het eind, maakte een zwierige draai en stond stil vlakbij een begraafplaats aan de andere kant van het hek. Er ging een deur open en de eveneens aan boord zijnde Luzaic keilde een paar koffers op het asfalt. De bedoeling was dat een stel onverlaten die zich achter de grafzerken hadden geposteerd de koffers als een Aston Martin zouden oppikken en verdwijnen. Maar helaas zo’n vijftig man van de douane waren zowaar sneller. In de koffers bleken 271 kilo coke te zitten, afkomstig van Montego Bay op Jamaica. De inzittenden van het toestel, inclusief twee mecaniciens, de co-piloot en de zich in hogere snuifsferen bevindende Nigeriaanse eigenaar van de Boeing kregen een paar eenvoudige metalen manchetten aangemeten. Maar Luzaic werd stiekempjes uit het gezelschap verwijderd en verdween naar een safehouse in Birmingham.
Tijdens het proces in 2002 werd duidelijk waarom. Van meet af aan had de Servische muscleman de Britse autoriteiten op de hoogte gehouden van de operatie die was begonnen in Belgrado (!) en na tussenstops in Montego Bay en de Canarische eilanden zo roemloos ten grave werd gedragen in Southend. Daarmee kwam overigens ook een einde aan de spectaculaire loopbaan van Barrett - Jolley die decennia lang alles had gevlogen wat de bovenmeester ooit verboden heeft. Van Jemen tot donker Afrika, van Oostende tot Afghanistan. Geregeld namens het van CIA-gasten wiemelende Air America, maar ook namens Britse, Belgische, Russische, Oekraïnse, Bulgaarse en Joegoslavische opdrachtgevers. Aan het einde van het proces, waarop Luzaic logischerwijs niet door de betrokken pruik van dienst was opgeroepen, kreeg Christopher een all inclusive vakantie van twintig jaar. Maar dat is nu eenmaal het risico als je je poen wilt verdienen in een business die beheerst wordt door zware jongens en linke speurneuzen. Stay tuned.

  • Datum: .

zondag 7 januari-2007
Even een flying sidekick in deze serie over de internationale contacten van de Servische firma Alvema. Een handelsvehikel van de door Fredje Teeven genereus naar Belgrado teruggezonden rakker Joca Jocic. Gaat over de eerder genoemde Hamilton Bank in Miami, die als financieel tussenstation fungeerde voor een zondvloed aan ondeugende transacties tot de Feds in 2002 de stop eruit trokken. Officieel omdat er aan het eind van de vorige eeuw flink was geploegd in de boeken, waardoor een verlies van tientallen meloenen werd weggestreken. Maar ja, je moet ergens beginnen niet waar.
Hoe dan ook, dat ploegen en andere vormen van inventief bankieren had plaatsgevonden onder de verantwoordelijkheid van de president annex directeur van de Hamilton, de Cubaanse refugié Eduardo Masferrer. Boeiende gozer, die Eduardo. Nam in 1959 samen met zijn hele familie de benen naar Florida toen Fidel Castro andere plannen met Cuba bleek te hebben dan voorganger Batista en amici als Meyer Lanski en Santo Trafficante. Inclusief neef Rolando, die met een jacht en minimaal tien meloen gejatte dollars in Amerika arriveerde. Neef Rolando was oorspronkelijk een linkse radicaal die in de jaren dertig in Spanje meevocht in de Abraham Lincoln Brigade om Franco buiten de deur te houden. In de jaren vijftig kreeg hij blijkbaar andere inzichten en verdedigde met zijn guerillaorganisatie Los Tigres de belangen van president Batista.
Na zijn vlucht naar de overkant was Rolando actief bij het financieren van ettelijke pogingen om samen met luitjes van de CIA, grimmige ex-landgenoten als Luis Posada Carilles en Guillermo Novo en de Amerikaanse mafia die verrekte baardaap in Havana uit het zadel te wurmen. De poen die daarvoor nodig was genereerde neef Rolando zoals gebruikelijk in die kringen uit de smokkel van roesmiddelen, wapens en homo sapiens. Maar ergens moet hij bij al die subversieve activiteiten op een paar verkeerde tenen hebben gestaan, want in oktober 1975 ging hij samen met zijn auto de lucht in door een ontploffend ladinkje dynamiet. Na terugkeer bleek hij te zijn overleden.
Hoe anders leek de carrière van Eduardo te verlopen. Hij bezocht een aantal keurige universiteiten en bekwaamde zich daarna in het heen en weer schuiven van geld binnen verschillende bancaire instellingen. Hij bleek daar talent voor te hebben en schopte het uiteindelijk tot hoogste baas van de Midden-Amerikaanse gigant Banistmo. Daarna stapte hij om de een of andere duistere reden over naar de Hamilton Bank en werd directeur van het filiaal in Panama. In de tweede helft van de jaren negentig kocht hij een meerderheidsaandeel van de bank waarvoor hij in touw was en verhuisde vervolgens naar Miami. Vanaf dat moment namen de merkwaardige deposito’s van allerlei Latijns-Amerikaanse machthebbers en ongedekte leningen aan allerlei twijfelachtige firma’s in landen als Guatemala, Ecuador, El Salvador en Panama een grote vlucht. Dat leverde Eduardo uiteraard naast een container sympathie zonder twijfel ook financiële douceurtjes op in die landen. Met name in Panama verwierf hij in hoge politieke kringen vrienden voor het leven, onder wie president Mireya Moscoso de Arias. Dezelfde Mireya die in augustus 2004 zoveel rumor in de Panamese casa veroorzaakte. Toen schonk zij namelijk Luis Posada Carilles, Guillermo Novo en nog een paar andere ouwe jongens van de gestampte Rolando-pot gratie nadat zij voor langere tijd in de kerker waren geworpen wegens het plannen van de zoveelste bomaanslag op Fidel.
Full circle zou je zeggen, hoewel Eduardo toen al lang en breed zijn bank kwijt was en in gevecht was met de Amerikaanse Justitie om buiten de petoet te blijven. Een gevecht dat hij overigens zwaar dreigt te verliezen. Een jury heeft hem namelijk voorjaar 2006 al schuldig bevonden en hij kan in principe voor 300 jaar achter het gaas belanden. Maar gezien de historische banden van de Bushes en hun slippendragers met de leden van de Cubaanse clan in Florida zal dat wel een onsje minder worden.
Of Joca cq. Fredje daar allemaal weet van hebben (gehad) valt moeilijk aan te nemen. Die hebben op zeker wel iets anders aan hun hoofd dan een vrolijk stukje historie.

  • Datum: .

zondag 7 oktober-2007
In deze serie zijn al heel wat onverlaten de revu gepasseerd. Onder wie zelfs de bij ons zo populaire Joca Jocic. Maar een van de hoofdfiguren in het schandaal rond de moord op de Zuidafrikaanse diamantkoning Brett Kebble is Jackie Selebi, de hoogste knuppel van de Zuidafrikaanse Nationale Bromsnorrenvereniging en... Interpol. Tot nu toe kon Jackie alle beschuldigingen van betrokkenheid bij de moord als prietpraat de berm in schuiven. Mede dankzij de steun van president Mbeki. Maar afgelopen vrijdag is door het OM toch een arrestatiebevel tegen vriend Jackie uitgevaardigd. Wil nog niet zeggen dat ie morgen met een paar ijzeren manchetten rondloopt. Maar om nou te zeggen dat het er toppie uitziet voor een van de hoogste snorren in het internationale bromwereldje zou overdreven zijn. Opvallend trouwens dat er in de mainstream-journalistiek hier te lande geen aandacht wordt besteed aan deze giga-affaire in onze vroegere kolonie. Dat was vroeger nog wel eens anders. Stay tuned.

  • Datum: .

zaterdag 12 januari-2008
Poppelepop. Nou, nou, nou. Ineens wat aandacht bij de Hollandse nieuwsvodden voor het major schandaal rond Interpolvoorzitter Jackie Selebi. De Zuidafrikaanse superpet moet nu toch voor de kadi verschijnen wegens het belemmeren van de rechtsgang, het aannemen van steekpenningen en het verlenen van protectie in de zaak versus avontuurlijk ondernemer Glenn Agliotti. De vermeende regisseur van de moord op diamantkoning Brett Kebble in september 2005. Al de pogingen van Selebi om via het schoppen der edele delen van zijn tegenstanders bij het OM en een onafhankelijke speurneusclub buiten schot te blijven hebben dus uiteindelijk weinig opgeleverd. Dat het OM nu pas echt doortast zal alles te maken hebben met het echec van president Mbeki bij de ANC-verkiezingen. De hoogste baas van het land heeft Selebi tot nu toe altijd de hand boven de klep gehouden. Maar kennelijk heeft hij nu Fabergees voor zijn geld gekozen.
Geen wissewasje dus. Want het gaat niet alleen om de ondeugende activiteiten van Agliotti cum suis en het afdekken daarvan door Selebi tegen een leuke vergoeding. Het gaat ook en misschien wel vooral om de onafhankelijke rechtsgang in Zuid-Afrika. Een hete bakoven, ook in Nederland. En daarom... stay tuned.

  • Datum: .

maandag 14 januari-2008
Hoppa. Eindelijk is Jackie Selebi op vakantie gestuurd. Zonder enige twijfel netjes doorbetaald, want de hoogste Zuidafrikaanse bromsnor kent teveel kadavers in de kast om hem helemaal te strippen. Ook bij Interpol waar hij sinds 2004 de positie van president vervulde is hij inmiddels emeritus. Uiteraard prees de organisatie hem na zijn vervroegde afscheid de hemel in, maar menige hoge lidmaat van deze internationale snorrenkerk zal toch een zucht van verlichting hebben geslaakt. Bijvoorbeeld bij Scotland Yard. Selebi had namelijk de inhoud van vertrouwelijke bromrapporten over de handel in ondeugende middelen van zijn vriend Glenn Agliotti stiekempjes aan het boefje doorgespeeld (1). En ondanks dat die move uitkwam, was dat merkwaardigerwijs voor Interpol geen aanleiding om Selebi op de stoep te zetten voor een enkeltje vuilnisbelt. Raar maar waar.
Zonder enige twijfel zal de demise van vriend Jackie ook van invloed zijn op het aankomend proces tegen de nagelnieuwe ANC-leider Jacob Zuma, wegens corruptie, fraude, belastingontduiking en andere leuke dingen voor de mensen. Want per saldo is het Zuma-dossier samengesteld onder de supervisie van Selebi, die zulke warme betrekkingen onderhield/onderhoudt met Zuma's politieke tegenstander, president Mbeki. Dat wordt rammen geblazen achter de Tafelberg. En daar houden wij wel van. Dus stay tuned.

(1) Zie voor de connectie met ene Joca Jocic aflevering 4 en 5 van deze serie dd. 23/11 en 29/12 2006 (zie actuele berichten 2006)

  • Datum: .

maandag 1 februari-2010
Bij ons mogen de gerechtelijke molens net zo traag malen als een koffiemolen uit 1812, maar in Zuid-Afrika zijn de beffen ook niet vooruit te branden. Ruim 5 jaar na de geruchtmakende moord op glimmerhandelaar-en-gros Brett Kebble staat vandaag de eerste dag van het proces tegen een van de hoofdverdachten op het menu: Glenn Agliotti. Een zakenman met een forse vlucht ondeugende kennissen in de wereld van sex, drugs and rock ‘n guns.
Daarnaast onderhield Glennie warme banden met Jackie Selebi. Tot 2008 de grote smurf van de Zuidafrikaanse blauwe brigade en opperhoofd van Interpol. Ook tegen Jackie loopt sinds die tijd een proces wegens corruptie, fraude en het oprekken van de grenzen van de wet. En verder wordt ie nog verdacht van bendevorming en drugshandel. Kijk, dat is nog eens wat anders dan dat gedreutel over historische pedopraktijken binnen het hoge bef en blauw in 020.
Normaliter is zo’n proces misschien best interessant, maar wel wat ver van ons ledikant. Ware het niet dat wij een connectie naar boven peuterden met de club van Fred Teeven’s voormalige lieveling Joca Jocic en dan wordt het ineens heul andere Peijnenburg.
Overigens staat Jackie niet alleen als het om rakkers uit de bovenlaag gaat. Afgelopen vrijdag werd namelijk Sheryl Cwele in een kruipruimte gemieterd. Voor een paar weekjes voorarrest onder verdenking van actieve betrokkenheid bij de invoer van Zuidamerikaanse en Turkse lekkernijen.
Op zich misschien net zo interessant als de honkbalknuppel van een Kamerlid, maar Sheryl is toevallig wel het vrouwtje van minister van Binnenlandse Zaken Syabonga Cwele en dan ligt de zaak meteen wat scherper. Syabonga wist natuurlijk van niks en Sheryl piept dat ze onschuldig is. In 2015 horen we mogelijk iets meer.
Het ziet er dus allemaal goed uit voor de oranje voebbelmeute als die komende zomer afreist naar de Kaap. De kleurschakering mag daar dan een onsje anders liggen, maar voor de rest is Zuid-Afrika net Nederland. Stay tuned.

  • Datum: .

dinsdag 3 augustus-2010
Wij hebben in de afgelopen jaren in deze serie op bescheiden wijze aandacht besteed aan een enorme story over moord en doodslag, avontuurlijke handel, corruptie, afpersing en meer van dit soort ongein in het land van de vuvuzela. Met daarin zelfs een bijrolletje voor onze oude vriend Joca Jocic.
Een van de hoofdrollen was weggelegd voor Jackie Selebi, voormalig baasje van het Zuidafrikaanse smurfengilde en een tijd lang het opperhoofd van Interpol. Hij kreeg vandaag 15 jaar kruipruimte voor zijn bittergarnituur. Tuurlijk gaat Jackie in hoger beroep en zo nodig nog hoger. Maar eerlijk is eerlijk, de kadi die hem die zeperd bezorgde had in ieder geval ballen.
Mocht u nieuwsgierig zijn: voer de term Zuid Afrika in op onze zoekmachine en u krijgt de hele moccataart op uw bordje geschoven.

  • Datum: .