Zegt vandeweek een giecheltrutje bij het dagvod Trouw: “Ik weet het niet”. Was haar antwoord op de vraag waar al die documenten over de Panama-route ineens vandaan kwamen. Is dat interessant? Ja, dat is interessant. Want er wordt naast een zootje naar verhouding eenvoudige boerenlullen een hele reeks hoge politieke hotemetoten uit allerlei landen publiekelijk geneemd en gesjeemd wegens het ontduiken cq. ontwijken van belasting en andere offshore kunstjes. Wat ons betreft prima de luxe. Maar we missen in die files om eens wat te noemen Amerikaanse en Israëlische hoge politieke hotemetoten. En dat die zulke dingen niet doen lijkt ons op zijn minst wat onwaarschijnlijk. Betekent o.i., dat de oorspronkelijke “source” die een jaartje geleden de Süddeutsche Zeitung zou hebben benaderd met een bult info uit het databestand van de Panamese sluiswachter Mossack Fonseca over een eigen geheime agenda beschikt. Noem het een destabilisatieagenda met verder een duister doel. Merkwaardig is bijvoorbeeld waarom premier Cameron de lul is. Weliswaar via zijn vader, maar toch. Hetzelfde geldt voor president Willy Wonka aka Poroshenko, die blijkbaar niet alleen zijn Joodse afkomst heeft willen wegfoezelen, en misschien de huidige koninklijke koppensneller Salman van Saudi-Arabië (1). Dat de IJslandse premier Gunnlaugsson stevig de sjaak was is ook wat bizar, want juist in zijn land zijn verschillende banksters de kerker ingezwiept wegens hun aandeel in de financiële crisis.
Duister allemaal? Mag je wel zeggen. Het is een flink tikkie duidelijker als de Russische cellist Sergei Roldugin op de brandstapel wordt gedeponeerd. Maestro Sergei zou in de loop van een stevig aantal jaren 2 miljard dollar hebben weggestreken naar weelderige offshore oorden. Mogelijk ten behoeve van zijn close gappie Vlad Putin. Was groot nieuws. Misschien wel het grootste binnen deze context. Dat Kleintje Muurkrant in al zijn bescheidenheid onze eigen internationale maestro Jaap van Zweden in 2014 in verband brachten met het criminele netwerk van strijkhouthandelaar Dietmar Machold trok aanzienlijk minder aandacht (2). Maar verschil moet er zijn.
Ten bewijze van dat laatste nog een amusant voorbeeld. Tot de Nederlanders die Trouw voor de koplampen wist te duwen binnen het Panama complex behoorde ene Robert van de R. Hij werd door het dagvod aangemerkt als een van de grootste faillissementsfraudeurs van Nederland. Mossack Fonseca bleek twee zakelijke vehikels voor deze Robert van de R. te hebben beheerd. Een stichting onder Robertje's eigen naam en Sandhurst Trading S.A. Waarom in een golf van neeming en sjeeming de inmiddels afgestrafte Robert van de R. voor een deel wordt geïnitialiseerd is ons een kruiswoord. Het gaat namelijk om Robert van de Rhee, die wij in onze roemruchte serie Octopussy langdurig achter de vodden hebben gezeten tot ie door de kadi een paar jaartjes werd opgeborgen.
Zo'n Trouw toch. Heel flink als het om Putin gaat. Maar van de Rhee, oei, dat is oppassen geblazen. Jezus. Stay tuned.

(1) Het blijft mogelijk dat Salman wordt afgestraft voor het dumpen van olie om de Amerikaanse fracking beleggers naar Allah te helpen.
(2) Eventjes naar de serie “Frisse deuntjes van de strijkstok” zoeken in Kleintje Actueel

Zeiden ze vroeger nog wel eens: “Toon me uw boekenkast en ik zeg u wie u bent”. Een variatie daarop bij het doorlichten van het International Consortium of Investigative Journalists (ICIJ), de gynaecoloog in charge bij de geboorte van de jongste Panamese baby: “Toon ons uw sponsors en we zeggen wie u bent”. Nou, dat is wel even smullen. Want wat denk je van de volgende sponsors?
De Ford Foundation, de Carnegie Endowment, het Rockefeller Family Fund, de W.K. Kellogg Foundation, de David en Lucile Packard Foundation, de Pew Charitable Trusts, de Waterloo Foundation en de Open Society Foundations. Allemaal instellingen van keurige lieden, die altijd netjes en op tijd hun blauwe brief dichtlikken en nog nooit van Maagdeneilanden hebben gehoord. Laat staan dat ze af en toe hun diensten verlenen aan de CIA, de FBI en andere instituten die 24/7 in de weer zijn om onze normen, waarden en levensstijl te verdedigen. Echt niet.
Is dit alles? Nee, er zijn nog wel wat interessante sponsors buiten de USSA op te noemen. Wat denkt u bijvoorbeeld van de Adessium Foundation? Streeft naar een gebalanceerde samenleving, waarin de mens een beetje fatsoenlijk omgaat met de natuur. Opgericht door de Nederlandse familie Van Vliet. Min of meer bekend geraakt door het Kamerlidmaatschap van telg Rudolf Aleida aka Roland. Eerst als lid van de PVV-fractie. Tot ie in 2014 uit balans raakte door de “meer of minder Marokkanen” uitspraak van hopman Wilders en als eenmansfractie verderging.
Naast Adessium treedt ook de Noorse Fritt Ord Foundation voor het voetlicht als sponsor van ICIJ. Die Foundation zorgde in 2013 in zijn thuisland voor nogal wat patat toen bekend werd dat ie naast de ICIJ ook de uiterst rechtse blogger Fjordman aka Peter Jensen stiekte. Een meneer die met graagte aanschurkt tegen het gedachtengoed of gedachtenslecht (doorhalen wat niet gewenst wordt) van onze populistische hopman uit Venlo en het liefst met alle Mo-aanhangers een fjord zou willen dempen. Met als toetje alle homo's. De sponsoring van de Fritt Ord Foundation stelt Petertje momenteel in staat om een boek over zijn “volgeling” Anders Breivik tussen twee kaften te wringen. De subtitel is er al: Peter en de wolf.
Zonder twijfel is er nog meer shit binnen de sponsorclub van ICIJ. Maar voorlopig houden we het hier maar bij. En nou maar afwachten wie die 441 Amerikanen zijn die hun blauwe brievenbrigade hebben genaaid. De Süddeutsche Zeitung heeft ons beloofd ook die te zullen openbaren. Zal het ons toch benieuwen of het alleen maar gaat om American footballers, basketballers, honkballers, ijshockeyers, popidolen, filmsterren en andere rooie loperlopers. Of dat er ook nog wat hoge politieke hotemetoten aan de beurt komen. We laten ons verrassen. Stay tuned.

Soms word je er wel eens wat moedeloos van. Lazen we vanochtend in het Financieele Dagvod dat het Amsterdamse Intertrust ook was opgedoken in de Panamese warwinkel. Vrijwel op hetzelfde moment waarop die administratieve dienstverlener een nieuw keurmerk op zijn reet kreeg geplakt wegens zijn hoge standaard op het gebied van kwaliteit en integriteit. Hoe vaak hebben wij al gewezen op de kwalijke reputatie van dit beursvehikel? Tig keer (1). En wat heeft dat voor invloed gehad? Geen ene moer. Maar nu de naam van dit servicebedrijf voor rijke stinkers tot niemands verbazing uit een pak Amerikaans papier kruipt is het hommeles op Beursplein 5. Gottegot, de koers van Intertrust lazert ruim 6 procent naar beneden. Ja en? Dat herstelt zich weer met de snelheid van een duivenscheet. Het enige wat er misschien bij Intertrust gebeurt in de nabije toekomst is het verleggen van haar activiteiten naar de USSA. Tip: met name Nevada schijnt een heel gunstige plek te zijn om dezelfde legale belastingkunstjes uit te halen als in Panama. Mogelijk is dat ook een achterliggende reden geweest voor het lek stoten van de Panamese databank. Alle kleine kutlandjes op dit fiscale terrein ausradieren en de deur naar de USSA nog verder openzetten. Hypocriet? Hoe komt u daar nou bij? Stay tuned.

(1) Nou toch nog maar eens. Zie voor Intertrust vooral de artikelen “De achterzijde van het beursschandaal” en “Neerland's stille kracht” op de site van de Morgenster. Gedateerd maar nog springlevend.

In de USSA weten ze van wanten. Neem nou de senatoren Elizabeth Warren en Sharrod Brown. Die hebben eind vorige week een brief bij minister van Financiën Jack Lew in de gleuf laten glijden. Met het verzoek om eens een onderzoekje in te stellen naar mogelijke Amerikaanse betrokkenheid bij wasserettepraktijken via het ouwe nazibedrijfje van pappa Jürgen Mossack en diens latere mede-firmant Ramon Fonseca Mora. Lijkt een beetje op een nummertje open deur intrappen, maar mogelijk zijn Elizabeth en Sharrod bang dat overal de nodige klappen gaan vallen behalve in the land of the free.
Konden ze wel eens gelijk in hebben, want tot afgelopen weekend zijn er ruim 200 files de openbaarheid ingemieterd. Van de naar zeggen 11½ meloen. Dus er lijkt een soort campagne van gericht kersenplukken op gang te zijn gebracht, waarbij alleen figuren of instellingen een beurt krijgen die in de ogen van de “source” een schop onder hun hol verdienen. Tot nu toe zijn de Amerikaanse kersen buiten schot gebleven. Terwijl er volgens zogenaamde ingewijden toch 617 spaarvarkens, befkantoren, accountants en bemiddelingsbureaus zijn aangetroffen in de Panamese shitberg. Dus het verzoek van de twee senatoren komt niet zomaar uit de hemel pletteren.
Nou gaat dat van die slager en zijn eigen vlees helemaal op bij Jack Lew. Want onze Jack werkte tot eind 2008 bij de grootste bank van de USSA, de Citigroup. Als chef van de afdeling Alternatieve Investeringen. Investeringen die de grootste bijdrage leverden aan het gat in de begroting van de bank dat in 2009 door de Amerikaanse belastingbetaler mocht worden dichtgegooid. Om erger te voorkomen.
Dan denk je als eenvoudige liefhebber van Jan Smit dat Jack zich na dit echec in volle schaamte terugtrok in zijn schulp of onder de rokken van zijn moeder. Forget it. Slager Jack werd benoemd tot staatssecretaris van Buitenlandse Zaken oftewel de onderknuppel van Hellary Clinton. Niet zonder slag- of stootwapen, want hij werd voor zijn benoeming flink over de grill gejaagd. Daarbij kwam ondermeer aan het licht dat ie bij zijn vertrek bij Citi een bonus van 940.000 dollar in de tas had gestoken en bij het equity fund van Citigroup Venture Capital International (CVCI) een paar investerinkjes ter waarde van respectievelijk 100.000 en 250.000 dollar had weggemoffeld. Volgens Jack had ie die bij zijn aantreden als staatssecretaris met verlies van de hand gedaan. Sure. CVCI was trouwens gevestigd in Ugland House op de Kaaimaneilanden, waar 18.857 bedrijven waren gevestigd en dat door Barack Hussein O. later werd omschreven als “of het grootste gebouw in de wereld of de grootse belastingtruuk”.
De CVCI had trouwens niet alleen nog een paar dozijn neefjes en nichtjes op de Kaaimaneilanden, maar ook 15 familieleden in Panama en in ieder geval eentje in Mexico: Banamex. Een bank die sinds november 2015 langzaam door de gehaktmolen wordt gehaald wegens het vermeende runnen van een wasstraat. Niet voor het eerst trouwens. Daarvoor verwijzen wij met gepast enthousiasme naar ons artikel “Mexicocaine met een Hollands Sausje”, waarin zelfs onze voormalige minister van Financiën Onno Ruding even door het licht van de koplampen schuift.
Hoe het in godschristusnaam mogelijk is dat nou juist zo'n kwalijke figuur als Jack Lew eerst bij Buitenlandse Zaken en nu bij Financiën in de voorste rij violen mocht plaatsnemen is een enigma van de bovenste plank. Tenzij de 1 procent aan de overkant van de plas het aloude credo hanteren dat je de meest chantabele mensen op de hoogste posities moet benoemen. Om er bijvoorbeeld zeker van te zijn dat vragen naar Amerikaanse betrokkenheid bij wasserettepraktijken naar behoren worden afgehandeld. En het nieuws over het Panamese sinkhole zich zoveel mogelijk beperkt tot Putin, Xi, Cameron, Gunnlaugsson, een stel buitenlandse financiële instellingen en een paar voetballers. Verder nog vragen? Geen vragen. Stay tuned.

Ze hadden er al lang weg moeten zijn. Barack Hussein O. had het beloofd. Maar die Talibanjers zijn gewoon niet uit te roeien. Zeker niet door het met pleemobiel en andere attributen van Intertoys opgeleide Afghaanse regeringsleger. Dus zitten die Amerikaanse soldiers who wanne be a hero nog steeds in Kabul en wijde omgeving. De nieuwe termijn loopt in september dit jaar af, maar John Heinz Kerry heeft al laten doorschemeren, dat die termijn niet heilig is. Dus wordt de strijd vrolijk voortgezet. In de hoop dat ze dankzij de samen met de NSA en zijn Britse compagnon opgestelde hitlist zowel de strijd tegen de Afghaans/Pakistaanse terroristen als hun sponsors uit de lokale drugsindustrie alsnog in hun voordeel kunnen beslissen.
Deze geheime hitlist bestaat uit de namen van tientallen leiders uit voornoemde categorieën, die in de ogen van de Brits/Amerikaanse speurneuzen uitgeschakeld moeten worden. Dead or alive. Liefst dead, dan heb je er geen omkijken meer naar. Hoort het zo in een democratische rechtzaak? Nee, maar als je het stiekem doet kan niemand erover vallen. Alleen jammer nou als je een onschuldige baard en een stel van zijn familiebaarden en hun koters van de aarde droont. Dan komt dat voor de kadi en dat is altijd linke geitensoep.
Het is overigens niet voor het eerst dat terroristen en drugsjongens op een hoopje ellende worden geveegd. Ten tijde van de Iran/Contra-affaire in de jaren tachtig kruisten de verhalen van drugshandel en wapenleveranties elkaar ook en verdienden luitjes met nauwe CIA-banden onvoorstelbare vermogens. Daarvan werden later de sporen teruggevonden bij banken als de Nugan Hand en de BCCI. Maar waar kwam de Süddeutsche Zeitung een paar dagen geleden mee aankakken? Dat figuren uit die roemruchte periode, onder wie Adnan Khashoggi, ook hun zaken afwikkelden bij Mossack & Fonseca. En dat logischerwijs zelfs verschillende geheimediensten daar frontfirma's hadden gevestigd. Verrassend? Nee, eigenlijk niet. Je moet ergens je rotzooi kwijt. En het zal een stief jaartje duren voor de eilie rond het Panamese shithole is geluwd, maar daarna zal zonder twijfel als het sein daartoe wordt gegeven opnieuw zo'n outfit boven water worden getild. Behalve in Nevada. In het zicht van de casino's. Daar hebben de Rothschilds het voor het zeggen en dan weet u het wel. Dus mocht u over wat losse poen beschikken en u vindt het zonde om een deel ervan aan de blauwe brievenbrigade te schenken, op naar Nevada. The Rothschild state. Veiliger kan niet. Stay tuned.

Heel interessant. Wat die jongens en meisjes van ICIJ naar buiten hebben gesjouwd. Maar zeker zo interessant is ook wat ze niet op het net hebben gezwiept. Tot nu toe hebben we namelijk geen Amerikaanse illusterheden mogen begroeten. En geen Israëlische. Om nog eens wat te noemen. Zijn die zo netjes of zaten hun namen niet in de tonnen materiaal die de Süddeutsche Zeitung en ICIJ in de schoot kregen geworpen? We weten wel beter met zijn allen. Hoe gezellig is het daarom dat de Daily Caller News Foundation nu de rotzooi van de familie Heinz Kerry op de stoeprand zet. Lees en geniet. Stay tuned.

Geinig soms. Die plaatselijke sufferdjes. Dit artikel is afkomstig uit het dagvod “The Charlotte Observer” in North Carolina, USSA. Gaat over een plannetje dat de daar gevestigde Wachovia Bank had ontwikkeld om in het buitenland verblijvende rijke stinkers een riant hypotheekje te bezorgen voor de aanschaf van een hoop luxe stenen in een Thais resort. Samen met een grutter in die branche uit Bangkok trok de bank bij het Panamese Mossack Fonseca een onderneming van de plank en nam plaats in de startblokken. Alleen het startschot bleef uit. Kwam volgens voornoemd artikel omdat het enorme spaarvarken in Charlotte in moeilijkheden raakte. Door het wereldwijde instorten van de stenenmarkt en de daarop volgende internationale crisis. Het varken ging in de ramsh en werd een dochter van een andere Amerikaanse joekel: Wells Fargo.
Leuke uitleg van het sufferdje. Maar gek genoeg wordt niet vermeld, dat staatssnuffelaars rond die tijd bij Wachovia waren binnengevallen en al redelijk snel hadden uitgevogeld dat de betrokken banksters tussen 2003 en 2008 een wasstraat hadden gerund ten behoeve van Mexicaanse vertegenwoordigers van de Witte Reusindustrie. Voor een totaal bedragje van 378 miljard dollar (1). En dat wapenfeit zal zonder twijfel mede van invloed zijn geweest bij het besluit om bij Wells Fargo op schoot te kruipen.
Overigens liep Wachovia daarmee vooruit op een trend die langzamerhand zichtbaar wordt in de USSA. Gealarmeerd door de verzwakking van de petrodollar kijken financiële bollebozen uit naar alternatieve mogelijkheden om de groene rug te schragen. Het her en der legaliseren van soft drugs en het onder aanvoering van de Rothschildjes installeren van vrijhavens à la Mossack Fonseca binnen de Amerikaanse landsgrenzen zouden erop kunnen duiden dat die bollebozen een oplossing hebben gevonden: de narcodollar (2). God, dat we dit nog mogen meemaken. Je zou bijna spontaan een Witte Weduwe opsteken. Of in uiterste verwarring een lijntje snorkelen. Stay tuned.

(1) Zie ons artikeltje “Wasstraat” dd. 6 september 2010.
(2) Mocht u wat tijd over hebben tussen het eerste en tweede bakkie leut goegel dan even naar het recente artikel “From golden dollar to petro dollar to narco dollar” van William Engdahl.

We willen niet extra zeiken. Zo tegen het einde van dit zoveelste klotenjaar voor minderbedeelden. Maar dit moet ons toch nog even van het wat loom pompende hart. Gaan we voor terug naar aflevering 5 van deze serie dd. 17 april 2016. Daarin schreven wij ondermeer dat u het beste uw overtollige poen niet meer in welbekende Caraïbische, Meditterrane, Britse en/of Nederlandse belastingparadijzen kan onderbrengen maar in de Amerikaanse staat Nevada, waar de Rothschildjes en de mob samsam de dienst uitmaken. Want de USSA heeft met zijn eeuwige grote smoel en zijn groene petrorug bijvoorbeeld wel ons paradijs aan de Zuidas op de schopstoel geramd, maar geen reet gedaan aan de afbraak van zijn eigen paradijzen in Nevada, Delaware en Wyoming. En dat gaat in de nabije toekomst niet gebeuren ook. Integendeel zelfs. Lees en keil een dubbele Moët Chandon achterover. Santé. Stay tuned (JP).

Heeft u deze serie een beetje gevolgd? Dan bent u zeker tegengekomen dat de USSA wel een grote waffel heeft over de wasserettes en het piepelen van de blauwe brievenbrigades elders in de wereld, maar dat het zelf stiekem de deuren wijd open heeft gezet in Nevada, Wyoming en Delaware om je kasoverschotten buiten schot te manouvreren. Die stelling werd deze week weer ferm bevestigd door een rapport van de onafhankelijke organisatie Tax Justice Network. Volgens dat vehikel gaat Zwitserland nog steeds aan kop, maar de USSA is opgeklommen naar plek 2. Voor details verwijzen graag naar dit artikel en mocht u er nog geen genoeg van krijgen ook nog naar dit exemplaar. Nog even America is first. Stay tuned (JP).

Wie wil er niet in Monaco wonen. Nou Peter Kütemann in ieder geval wel. De Nederlandse voorganger van de al 40 jaar actieve offshore onderhoudsonderneming Dietsmann in Breda. Meneer wordt beschreven als een ouwe racefanaat en multimeloenair. En u weet het, als iemand eenmaal meloenair is wil ie zoveel mogelijk poen binnenboord houden. Desnoods met ondeugende kunstjes. Maar soms loopt zo'n kunstje fout af en zit je met de peren. Zo ook Peter. Gisteren bereikte ons de mare uit de Sinjorenstad dat een bef, ene Marc Gadisseur, naast de pot had gepist bij het ten grave dragen van een investeringsvehikel. Brass House Investments NV. Oorspronkelijk gevestigd op Highgate Hill in Londen, maar in 2007 overgeheveld naar een accountants- en belastingkantoortje op de Jan Welterslaan in Antwerpen. Het ging niet juichend met Brass House, dus werd in 2014 besloten er een streep door te halen. Onder toeziend oog van bef Marc. Niet de allerbeste keuze, want hij was al eens zwaar bezwadderd geraakt door een affaire rond zakenman Albert Pans, die in de jaren negentig van de vorige eeuw een stel Amerikaanse investeerders voor ruim 3,5 meloen dollar lichter had gemaakt. Poen die Albert voor een groot deel in de kas van het armoedige FC Antwerp had laten neerdalen. De contracten en andere paperassen waren verzorgd door de in die tijd af en toe ook als rechter optredende Gadisseur. Albert ging voor een paar jaar richting kerker. Marc zette zijn loopbaan lelieblank voort. Of ie in het gevalletje Brass House op dezelfde coulante manier zal worden behandeld is twijfelachtig. De financiële afhandeling van de uitvaart verliep namelijk via zijn derdenrekening en toen de eindstreep in zicht kwam bleek hij nogal slordig te hebben gefunctioneerd. Nadat alle schuldeisers keurig waren betaald moest er namelijk nog zo'n kleine 3,5 meloen euro in kas zijn. Jammer maar helaas, je kon de bodem zien. En van wie was die 3,5 meloen? Van onze Peter, de enige aandeelhouder! Die is ook niet achterlijk, dus wat doet ie? Die legt beslag op de hebbedingetjes van de inmiddels op eigen verzoek van het tableau geschrapte Marc. Een Maserati, een Jeep, een Mercedes, het motorjachtje Poco Mas, de inboedel van zijn villa in Kapellen en een appartement in Knokke. Dan schijnt er ook nog een aimabel optrekje te zijn op Majorca. Dus Peter kan als het nodig is nog een keer schakelen. Nou vraagt u zich misschien af waarom dit stukkie in de serie “Panama Capers” is ondergebracht. Komt zo. In de officiële gegevens van Brass House Investments NV vonden wij de naam van meneer Kütemann helemaal niet terug. Wel de naam van de enige vennoot: Bigote SA. En wie komt in de officiële Panamese paperassen als hotemetoot van Bigote SA voor? Juist: Peter Kütemann. Gevestigd op de zestiende verdieping van de Plaza Bancorner Building in de 50^th Street van Panama City. Nou kom je uit een land dat als belastingparadijs bekend staat, je woont in een postzegel die ook als belastingsparadijs door het leven gaat en toch volg je de Panamaroute. Tsjongejonge. En wij maar sappelen. Stay tuned (JP).