Skip to main content

Un ballo in maschera (002)

30 mei 2018

Niemand kent hun gezichten, de werkelijke machten die Italië besturen; niet de gekozen volksvertegenwoordigers en ook niet de president; de onnavolgbare justitie; de even onnavolgbare geheime diensten of het leger waarin de fascisten altijd konden doen alsof het nog Mussolini was. Er is de maffia van het Vaticaan; de echte maffia en de banken, die in Italië van een aparte soort zijn, omdat het de eerste banken van de moderne tijd waren (denk aan Venetië maar ook Florence en Genua) en volgens de wet van de remmende voorsprong nu vermolmd. Italië is het recept voor de volgende eurocrisis na Griekenland. Maar nu serieus, want Italië is de derde economie van de euro-zone. Griekenland was een muggenbult; Italië wordt een abces.
Het smerige spel dat in Griekenland is geoefend waarin de Syriza-premier Tziprias door de knieën ging en zijn minister van Financien Varoufakis niet, wordt nu op Italië uitgevoerd, met voor de minister van Financiën 'abortus': de voorgestelde 81-jarige econoom met een eurocritisch boek werd preventief geëlimineerd, na de vervelende ervaringen met Varoufakis die zich tot 'openbaar aanklager' ontwikkelde. En ook de democratisch gekozen premierskandidaat ging niet door de knieën. In Griekenland werd met de beschuldigende vinger naar Duitsland gewezen (Merkel met Hitlersnorretje) en nu in Italië weer. In zekere zin heeft Duitsland de oorlog toch gewonnen* in die zin dat het als vazal van de VS, waardoor het militair bezet is, Zuid-Europa als neo-kolonie kreeg om het van het communisme af te houden. Dat is gelukt. Maar het gevaar blijft natuurlijk dat het communisme een vermomming heeft aangetrokken en net als een griepepidemie in de winter plotseling weer terug is. In Indonesië hebben ze 200.000 communisten vermoord en lijkt de PKI uitgeroeid zoals ze met de joden van plan waren in Nazi-Duitsland. In Italië kon dat niet, al heeft Deep State met moorden en aanslagen verhinderd dat een regering waarvan de PCI deel zou uitmaken werd gevormd (Aldo Moro; 'Brigati Rossi').
Het heeft er veel van dat Italië opnieuw een periode van zware instabiliteit als in de jaren '80 zal doormaken. Als er een land is (met Griekenland) waartegen de vluchtelingenproblematiek (gecreërd door Deep State) succesvol is toegepast is het Italië. De aantallen die aan land kwamen ontwrichtten het land dat al zoveel problemen had op een manier die uiterst effectief was: de armen die vroeger de seizoensarbeid in landbouw en horeca verrichtten werden door immigranten vervangen. Een 'altijd lukkend' recept voor vreemdelingenhaat, volgens het Deep State-recept om de onderste klassen tegen elkaar uit te spelen.
Griekenland was een land dat door 'Burgeroorlog' (was in feite oorlog van Deep State tegen de communistische KKE) en militaire dictatuur was verminkt en zich niet kon verzetten. Italië is ook getormenteerd, maar kent een geschiedenis van veerkracht en inventiviteit die het als eerste cultuurdrager van Europa ook verplicht is.
Daarom ben ik vol vertrouwen dat Italië, ondanks alle tegenstellingen tussen Noord en Zuid, zich zal weten te weren tegen de plannen van het grootkapitaal, ontvouwen in Brussel en Berlijn. 'Avanti Populo!' (WK)

* zie ook 'Hitler gano' la guerra'; Walter Graziano, Buenos Aires 2004.

Paleander
Zoals het Elf Schandaal in Frankrijk de verwevenheid tussen de Gaulisten en de Corsicaanse Maffia duidelijk maakte, Corsicanen die als laison officieren tussen Franse regeringen en Afrikaanse dictators pendelde en handel dreven, zal het in Italië niet veel anders zijn, ‘deep state’ betekent in de meeste gevallen niet anders dan de verbanden tussen boven-wereld en onder-wereld, of het gedogen van bestaande machtsverhoudingen en bestaande interesses, in Griekenland zag je steeds duidelijker de openlijke banden tussen de fascisten van de Gouden Dageraad en de Griekse neo-liberalen conservatieven: deep state = diepe ellende voor mensen
Klik hier om uw reactie toe te voegen
30 mei 2018
Un ballo in maschera