Skip to main content

Pravda

woensdag 18 januari-2006
Zelfs bij schaatsliefhebbers moet het zijn opgevallen, dat er herrie is in de tent van Jan Peter Efteling en Gerrit Relatief. Over onze missie naar het donkere zuiden van Afghanistan. Maar er is een probleem. Het is namelijk de bedoeling dat onze voortreffelijk getrainde jongens en meisjes naar die regio worden gestuurd om er de rust te schandschaven en tijdens die rust de infrastructuur een beetje te herstellen cq. te verbeteren. Wat dacht u bijvoorbeeld van putjes slaan, een beetje fatsoenlijke closets aanleggen, stoplichten neerzetten om crashes van files kamelen, ezels, geiten, kippen(!) etc. te voorkomen, bioscoopje bouwen om de lokale bevolking eindelijk eens te laten genieten van Rambo III, brievenbussen neerzetten om aanvragen voor een bijstandsuitkering wat makkelijker naar Kabul te krijgen etcetera etcetera? Niet mis toch?
Vraag is of wij aan die humanitaire taak toekomen. Er dartelen daar steeds meer Talibandoleros en Al Qaidazen rond met een afslankgordel onder hun boernoes. En voor je het weet zit je in een full scale war, samen met die jongens van Bush. En daarover schijnen Boris en zijn 66 Democraten die er nog over zijn woelig te dromen. Over baarden en bodybags.
Dat leverde niet alleen problemen op rond het binnenhofje in Den Haag, maar ook in het veld. Neem Harald Doornbos. De GPD-correspondent in Beiroet leek het wel jolig om “embedded” met de Amerikanen mee te gaan op baardenjacht. Kreeg nul op het rekest van de Amerikanski’s. Geen plaats. Twee weken daarna kreeg Harald plotseling toch groen licht. Hij mocht mee. Moest ie wel eerst een kopietje van zijn paspoort en zijn perskaart opsturen. Geen probleem. Harald blij.
Een dag later weer treurnis. Kreeg Harald bericht dat alle verzoeken van Nederlandse journalisten om ingebed te mogen meehobbelen met de Stars-and-Stripes-boys in de wachtkamer waren gezet. Tot ze in Den Haag waren uitgeouwehoerd. Besluit van de Nederlandse regering!
Harald very pissed-off. Zocht rapido contact met het Ministerie van Defensie. Maar daar wisten ze van niks. En de mannen van Henk Kruisraket beloofden Harald meteen een verklaring van geen bezwaar naar de Amerikanski’s in Afghanistan te zullen sturen. Waar? Niet waar? Allah mag het zeggen.
Intussen zit Harald zijn hart uit te eten in Beiroet. En vraagt zich licht wanhopig af of de Amerikanen hebben ontdekt dat ie vroeger voor De Waarheid heeft geschreven.

Klik hier om uw reactie toe te voegen