Roze balletten (012)

Hoogleraar in het Persoons-, Familie- en Jeugdrecht De Ruiter is een kleine tien jaar minister geweest namens het CDA. Van Justitie tussen december 1977 en november 1982 en daarna van Defensie tot juli 1986. Geen toevallige passant dus. Maar tijdens dat ministerschap van Justitie heeft zich volgens politiebronnen een vervelend incident voorgedaan. De Ruiter zou een Jobstijding hebben ontvangen in de vorm van een mes, dat in zijn voordeur was gestoken. Het zou een bizar soort aanmaning zijn geweest van een uitzendburo van minderjarige Marokkaanse jongens, waar nog een rekening van De Ruiter als onbetaald te boek stond. Normaliter krijgen bewindslieden bij dit soort bedreigingen extra politiebewaking. Uit vrees voor lekkages zou in dit geval echter een beroep zijn gedaan op de veiligheidsdienst van het Koninklijk Huis. Dat dit soort informatie desondanks op ongewenste burelen als dat van de CIA en/of andere geheime clubs terecht komt en indien noodzakelijk wordt uitgespeeld ligt voor de hand. Ten tijde van de Haagse crisis rond de aanschaf van de 48 kruisraketten was De Ruiter minister van Defensie en mogelijk net zo kwetsbaar als bijvoorbeeld toenmalig CPN-leider Joop Wolff, VVD-leider Ed Nijpels en prins Claus (zie voor deze materie de artikelen "Wolff in de klem" in de Morgenster en "Van oude koeien en troebel water" in Kleintje Muurkrant 336).
Na zijn ministerschap werd De Ruiter benoemd tot procureur generaal en hij sprak daarbij de hoop uit die functie te mogen vervullen tot zijn pensioengerechtigde leeftijd, die hij ijs en weder dienende in 1996 zou bereiken. Maar het ijs bleek dun, want begin 1991 streek De Ruiter vrij onverwachts het vaandel en droeg dat over aan mr. R. graaf van Randwijck. Ook toen deden geruchten de ronde over De Ruiter's eigen interpretatie van jeugdrecht. Maar op het oog bracht dat weinig schade toe aan zijn verdere carrire. Dit in tegenstelling tot zijn opvolger Van Randwijck. Die zei in januari 1996 tegen Amsterdam "verwacht een ander heer" en vertrok met een forse bonus. Niet alleen was zijn gezag afgekalfd door falend beleid binnen het IRT-complex, maar ook door blote foto's van hem die door onbekende tegenspelers in omloop waren gebracht. Inmiddels was ook de loopbaan van Koninklijk Huisvriend (!) en juridisch adviseur Frits Salomonson definitief in het slop geraakt en net als bij De Ruiter speelde bij hem de Marokko-gambiet een belangrijke rol. In hoeverre deze sportieve activiteiten van de vroegere minister van Justitie van invloed zijn geweest bij de kwestie rond de nalatenschap van Chardzjiev is (nog) onbekend. Maar zeg niet dat het niet kan.