Petra Vriens (004)

Briefpost van het Openbaar Ministerie. Een paar kwootjes:

Geachte heer Wassenaar,

Op mijn kantoor is een proces-verbaal binnengekomen, waarin u als verdachte bent aangemerkt.
Inmiddels heb ik besloten u daarvoor niet verder te vervolgen.

De reden hiervoor is dat naar mijn oordeel:

er sprake is van inmiddels gewijzigde omstandigheden. Het feit, een belediging, is van oudere datum. Wij keuren uw gedrag van toen af. U had geen berichten over deze aangever mogen plaatsen op facebook. De omstandigheden, zoals ze nu zijn, zijn veranderd en dat is voor ons de reden om u op dit moment niet te vervolgen.

Een eventueel eerder verstrekte dagvaarding of (verkorte) oproeping voor een terechtzitting komt hiermee te vervallen.

Deze zaak is hiermee afgedaan, tenzij
a      ik op grond van nieuwe feiten of omstandigheden deze beslissing moet herzien;
b      het gerechtshof alsnog een vervolging beveelt. Dat kan als een ander, die is benadeeld door een feit waarvan u nu verdacht wordt, zich beklaagt over mijn beslissing u niet te vervolgen

De officier van justitie

Maar die kous kunnen wij toch nog bij lange na niet aan onze voet trekken? Opdat we er allemaal wat van leren over de rechtsstaat, zelf maar weer in de pen geklommen. Het is maandag en daar gaat ie:

Geachte officier van justitie,

Mij gewerd uw brief van 09 mei jongstleden, en dat mogen we gerust een wonder noemen. Want de envelop van het Openbaar Ministerie was verzonden naar een adres Schuurmanslaan in Den Bosch. Feit is dat de Bossche buurt waar ik tijdens mijn bezoeken aan Nederland verblijf heel wat met Schuurmans te stellen heeft. Zo loop ik tijdens mijn dagelijkse wandeling hier langs het Nico Schuurmanshuis, een dromerig bouwsel in een al even dromerig prieeltje, een uitgelezen plek voor huisvrouwen en gepensioneerde politiemensen en buschauffeurs om zich te bekwamen in het kunstschilderen, of op andere wijze gebruik te maken van het uitgebreide cursusaanbod. Tevens hebben wij hier om de hoek tuiniersbedrijf Schuurmans, waar ik elke vierentwintigste december de laatste kerstboom koop, voor minder dan de halve prijs. Dat zijn dus al twee stuks Schuurmansen, en het zou in deze omstandigheden natuurlijk iedere postbezorger aan de valium brengen indien onze laan gewoon maar Schuurmanslaan genoemd zou zijn. Nee, daar moet iets voor. Wethouder bijvoorbeeld. Ik heb geen idee of die Nico van dat akwarellen wethouder is geweest, of de vader van die kerstboomverkoper, maar in ieder geval en daar kan niemand omheen woon ik in de Wethouder Schuurmanslaan.

Aan u dan ook de vraag wat zich daar nu eigenlijk jongstleden december in uw filiaal te Baarn heeft afgespeeld. Want ik heb toen en daar toch echt en heus waar mijn tijdelijk adres in Nederland opgegeven aan de rechercheur van dienst Petra Vriens en haar bekwame secondante Annelies. En waarschijnlijk heb ik het adres, plus huisnummer en postcode, ook nog wel een keer herhaald om de dames te gerieven. Het gebeurde geeft te denken, temeer omdat rechercheur Vriens mij -slaat u er de eerste deeltjes van deze serie maar op na- niet alleen enkele malen per email maar ook nog es en visage op haar burootje er op heeft gewezen dat zij en haar opsporingsapparaat er ruim drie (3!) jaar over hebben gedaan om mij op te sporen. Er ging zelfs een internationaal opsporingsbevel vanwege mijn persoontje in de computer. Wanted, dead or alive, wegens belediging in het feestboek. Terwijl ik toch al die jaren gewoon op een heus fysiek adres in Finland stond en sta ingeschreven. Werkelijk iedereen heeft mij sinds ik door u verdacht werd op dat adres kunnen vinden: de Finse belastingdienst, het Finse ziekenfonds, mijn voormalige Finse werkgevers, maar ook mijn Nederlandse bank, de Nederlandse omroep waarvoor ik werk en de Nederlandse ambassadeur in Finland, om mij telkenjare uit te nodigen voor een borrel ter gelegenheid van Koningsdag. Ik neem zo’n uitnodiging niet aan maar hier gaat het er nu om dat zelfs de post die ik niet blief me dus wel bereikt. Het is mij dus een raadsel hoe u en de machinerie die u ten dienste staat, onwetend kunnen zijn over mijn adres, en dat nog wel es drie jaar achtereen. Zelfs door middel van een simpele googelsessie op het internet -volgens mij kan die Annelies dat behoorlijk goed- had u mij kunnen ontdekken, want ik heb tot 2017 een firma gehad en u weet waarschijnlijk ook wel dat firma’s niet lang bestaan bij de gratie van een geheim adres.

Ik was dus naar menselijke maatstaven voor u makkelijk op te sporen. Zeker toen onderhavige zaak tegen mij nog niet verouderd was, in de zomer van 2015. Want mijn Finse adres staat ook in de vaststellingsovereenkomst die aangever Perry Wijnand Pierik in die zomer met mij gesloten heeft. En daarmee komen we aan de hamvraag in dezen. De vraag waarop rechercheur Vriens mij noch per email noch tijdens mijn verhoor ten burele een afdoend antwoord kon geven. De vraag waarvan zij die middag een weinig van kleur verschoot, als ik me niet heel erg bedrieg. Ik hoop dat u beter voorbereid bent op die vraag, want ik wil, nu ik u na maandenlang vruchteloos heen en weer bellen naar slachtofferloketten en paleizen van justitie eindelijk bij het revers heb, nu wel es weten hoe zo’n kous precies gebreid wordt. Hoe kan het zijn dat waar twee partijen schriftelijk overeenkomen elkaar met name juridisch met rust te laten -middels een vaststellingsovereenkomst dus- de ene partij toch en desalniettemin de ander vervolgens aanklaagt? Legt u me dat maar es haarfijn uit. Mag best telefonisch, ik geef hierbij mijn nummer in Nederland.

Jammerjammerjammer en nog es jammer dat u het er bij laat zitten. Ik had me al een beetje voorbereid op de rechtszitting, door me in te lezen in Heinrich Böll en zo. En ik heb het er dus geenszins bij laten zitten, de voorbije drie jaar. Want kijk, Perry Wijnand Pierik en u kunnen het wel belediging vinden wanneer ik opschrijf en publiceer dat hij een nazi is, maar ik -en ik ben vast en zeker niet de enige- ben erg benieuwd naar wat een onafhankelijke rechter nou van het geval zou vinden. Eigenlijk vind ik -vinden wij zal ik maar even voor die anderen spreken- dat Perry Wijnand P|erik met zijn in bruine boekjes grossierende en goedwillende would-be auteurs oplichtende toko die Aspekt heet, zich maar es voor die onafhankelijke rechter moet verantwoorden, voelt u hem wel? Dus niet getreurd: ik hoop en bid dat die omstandigheden waarover u het heeft, nu weer zodanig veranderd zijn dat we toch samen aan de slag kunnen. Of dat er door Perry Wijnand Pierik iemand anders te vinden is die zich door mij drie jaar geleden ook beledigd voelde. Zijn vader Wijnand desnoods. Of zijn bevlogen raadsman Arjan, onder wiens auspiciën die vaststellingsovereenkomst destijds werd gesloten.

Ik sluit af, want u en ik hebben per slot van rekening wel meer te doen. Gaat u nu maar weer boeven vangen. Dan zorg ik van mijn kant er voor dat de boeven zich niet achter het bruine vaandel kunnen organiseren.(JoopFinland)