Op de barricades in Frankrijk (070)

Het ongelofelijke, exceptionele in Frankrijk is dat er geen compromis meer mogelijk is, zoals onder Macron's voorgangers Chirac, Sarkozy of Hollande wel gebeurde. Het is breken of barsten; meer smaken zijn er niet. Macron en zijn kornuiten hebben gekozen voor een armpje drukken met de bevolking die de huidige staatsvorm, de presidentiële monarchie die 'Ve Republiek' heet, doelbewust op het spel zet. Dit gevaarlijk spel zal door de overige EU-leiders met groeiende ongerustheid worden gadegeslagen. De Macronie, ten gunste van de 1%  rijksten, zet 'de arbeidsvrede' in de EU op het spel. De arrogantie van de zelfbenoemde 'leider van de EU' kan ernstige gevolgen hebben voor het Brussel-project waar Macron zich mee identificeert. Zijn falen zou dramatische gevolgen kunnen hebben voor het hele Brussel-project. Frankrijk is Duitsland niet - dat is een waarheid van 'monsieur de Palisse', zoals dat in het Frans zo mooi heet. Maar ondanks de verschillen zijn er ook veel overeenkomsten: onder de verschillende Bondsregeringen sinds de neo-liberale Gerhard Schroeder is net als in Frankrijk de lagere middenklasse ernstig verarmd ten gunste van de superrijken. Dat heeft tot de opkomst van extreem-rechts geleid (net als in Frankrijk), maar ook tot een versterking van Die Linke. Frankrijk en Duitsland zijn in de geschiedenis altijd nauw met elkaar verbonden geweest. De Franse Revolutie sloeg in geen Europees land (met uitzondering van Nederland waar de in onze opvoeding weggemoffelde opstand van de patriotten voorafging aan 1789) zo aan als in het toen nog niet geunifieerde Duitsland. Rond de vrijheidsbomen in Keulen, Frankfurt of de hoofdsteden van de Duitse vorstendommen werd even enthousiast gedanst als in Frankrijk. Dat kan weer gebeuren. Het zou tot een eenheid van Europa (van de bevolking) leiden die niet de bedoeling is van het Brussel-project. Dat is bedoeld voor de multinationals, voor de superrijken; niet voor het volk.
Daarom acht ik het niet voor onmogelijk dat Macron tot de orde zal worden geroepen door Duitsland, ondanks de overgangsfase met het aanstaande vertrek van Merkel natuurlijk de belangrijkste macht in de eurozone.

Een testcase gaat de voorgenomen privatisering van de ADP worden. Er zijn nog minder dan 2 maanden om de benodigde 4,1 miljoen handtekeningen op te halen en een referendum af te dwingen. Nu heeft Macron zelf gezegd dat 1 miljoen al genoeg zou zijn om volksraadpleging te rechtvaardigen. Die 1 miljoen zijn gehaald. Dus?
Mocht Macron dit referendum afwijzen betekent dit een nieuwe kloof in de samenleving. Na de reorganisatie en privatisering van het pensioenstelsel zou dit opnieuw de 1% rijksten begunstigen. Het zou een bliksemafleider kunnen zijn om dit referendum wel toe te staan en een volksraadpleging over de pensioenen te weigeren. Een bot dat het volk wordt toegeworpen om op te kluiven.
Een afschuwelijk voorbeeld van hoe in MSM over de opstand in Frankrijk wordt gedacht is de "links-liberale" Guardian.  Maar bekijk wekelijks de Gilets Jaunes in 'hoofdstad van de opstand' Toulouse live. In het Engels door een Nederlandse. (WK)