Op de barricades in Frankrijk (028)

Bij wijze van spreken al voor de Gele Vestjes op 17 november vorig jaar met hun opstand begonnen hoopte Macron en zijn club dat het snel voorbij zou zijn. Als iets dat nooit gebeurd is. Tweemaal zakten de aantallen demonstranten in, de laatste keer vorige week. Maar zaterdag tijdens Acte 23, niet meer te vinden in de kranten of op tv, zijn de aantallen weer fors toegenomen en ook de repressie. Met name in Toulouse, de nieuwe hoofdstad van het verzet. Zwaar politiegeweld om de beweging eronder te krijgen.
Deze week komt Macron met zijn 'uitslag' van het Grote Debat waar niemand om heeft gevraagd. Dat was een vehikel voor zijn verkiezingscampagne voor de Europese verkiezingen. Daar denkt Macron te kunnen scoren. Nu is in Frankrijk het enthousiasme voor Europa (het stokpaardje van Macron die zich nu Merkel aftaait uitroept tot leider van Europa) sterk afgenomen sinds het begin van het gevecht. Maar er zijn natuurlijk, net als in dit land, nog genoeg die zich zand in de ogen laten strooien en gaan stemmen voor deze legitimatie van het Europa van het grootkapitaal. Want dat is Brussel met zijn waterhoofd van ambtenaren, emolumenten, pensioenen en de geachte afgevaardigden die maandelijks 8000 euro toucheren naast presentiegeld en onkostenvergoeding. Hiermee af te rekenen is de stille wens van velen. Dan moet je dus niet gaan stemmen.
Het voorjaar lonkt met barbecues op de barricades. De oneindige fantasie van de actievoerders en hun vastbeslotenheid om de regering Macron ten val te brengen zullen het werk moeten doen.
Twee vorige regimes (waaronder in 1968 dat van De Gaulle) kwamen ten val door een landelijke algemene staking. Om dat te verhinderen zijn de vakbondsrechten flink uitgehold en is de hoge organisatiegraad gebroken. De Gele Vestjes kunnen in deze leemte voorzien dat is het buitengewone. Zij bieden de organisatie en het nieuwe elan waarmee de oude strijd nieuw leven is ingeblazen. De wereld kijkt naar Frankrijk en dat is niet voor de eerste keer in de geschiedenis. (WK)