Skip to main content

Leo’s comeback

donderdag 6 april-2006
Zowel op de site van de Morgenster als in deze rubriek hebben we aandacht besteed aan Leo Wanta (1). Een Amerikaanse financiële schuifelaar die na wat listige coups in Jeltsin’s Rusland beginjaren negentig optrad als Somalisch ambassadeur in Bern. Tot hij op 7 juli 1993 door de Zwitserse politie in een wat klein uitgevallen staatsonderkomen werd gepropt in afwachting van uitlevering aan de Amerikaanse staat Wisconsin, waar hij werd gezocht wegens een onbetaalde belastingaanslag van 14.000 dollar uit de jaren tachtig.
Een mierenei vergeleken met de bedragen waarmee Leo normaliter aan het jokeren was.
Zo was ie trustee van een slordige 250 miljard dollar die geparkeerd stond op een geheime rekening van AmeriTrust, op papier een stuwmeer van hypotheek en verzekeringspoen. Een paar dagen voor zijn arrestatie was hem opgedragen de overdracht te regelen van 70 miljard daarvan naar een rekening van Clinton’s Witte Huis en 250 meloen naar het Children’s Defense Fund, waar Clinton’s echtegenote de dienst uitmaakte. Het Fund was door president Reagan in het leven geroepen en diende van meet af aan als een front voor allerlei rubberzolen-gemeenschappen.
Binnen het kader van die 250 meloen voor Hillary’s fondsje overhandigde Wanta een paar uur voor de Zwitserse politie toesloeg in het joyeuze Hotel de la Paix in Genève een koffertje vol aandelen aan toonder aan Vince Foster, een jarenlange vriend van de Clintons en topman op de juridische afdeling van het Witte Huis. In ruil voor een onverhandelbare bankcheque.
Op 20 juli werd Foster dood aangetroffen in een park in Virginia. Ondanks de uiterst verdachte omstandigheden stond de doodsoorzaak al heel snel vast. Zelfmoord. Tuurlijk.
Na 134 dagen te hebben vastgezeten in zijn bescheiden Zwitserse onderkomen werd Leo overgebracht naar Wisconsin. Daar kreeg hij in 1994 een luttele 22 jaar voor zijn mik wegens belastingontduiking (2).
Tijdens zijn verblijf in de petoet werd er regelmatig druk op hem uitgeoefend om zijn trustee-schap van de geheime AmeriTrust-rekening over te dragen. No way, José. Leo hield voet bij stuk. Goochem, want niet alleen Foster was onverwachts het hoekje omgegaan, ook een paar andere lieden uit Wanta’s naaste omgeving hadden op merkwaardige wijze de geest gegeven. Zo lang hij dus trustee was, kon hem eigenlijk niks onzaligs overkomen.
Sinds kort is hij op vrije voeten. On parole, zoals dat heet. En hij roert zich. Zowel in de zaak Foster als in de zaak rond AmeriTrust. We houden u zeker op de hoogte. Al was het alleen maar omdat Leo in zaken was met Dirk de Groot, alias “De Grijze”. De man die ooit OM-bef en kindervriend Joost Tonino in de rechtzaal van een uppercut voorzag. Stay tuned.

(1) Zie “De achterzijde van het beursschandaal” op de site van de Morgenster en het artikeltje “Vince, Leo en Dirk” op deze site dd. 7 mei 2003.
(2) Vgl. bijvoorbeeld de eis van het OM versus Cees van der Hoeven (zie “Ongelijke monniken” van vandaag)

Klik hier om uw reactie toe te voegen