Klein café (2)

donderdag 26 mei-2011
Een woordvoerster van de Chinese regering heeft eerder deze week gereageerd op berichten uit de internationale samenleving dat haar land van plan zou zijn om een eigen pleisterplaats in te richten voor zijn "vliegtuigmoederjonken en ander modern drijvend materieel" bij de Pakistaanse haven Gwadar. Was niet zo, zei ze. Maar wat is waar? Als een loempia miauw roept hoeft dat niet te betekenen, dat de kat van de buren het benauwd heeft. Zo denken de Amerikanski's er ook over. Met name in het hok van de haviken. Zo wist ene Fredrick Kagan in 2007 al in de Guardian te boeren dat Amerika wel eens gedwongen kon worden om Islamabad en een paar provincies van Pakistan, waaronder het immense Baluchistan, te bezetten. Om te voorkomen dat fanatieke baarden stiekem een paar bommetjes uit het stalletje van Abdul Qadeer Khan onder hun boernoes zouden stoppen.
Dat was de officiële uitleg van Fredje, die actief is binnen feesttenten als American Enterprise Institute, Carlyle en Kohlberg, Kravis, Roberts & Co (1). Maar in wezen gaat het om het afstoppen van de Chinese invloed in Pakistan. Dus wat doe je als er te weinig fanatieke baarden voorhanden zijn om een ingreep à la Afbaardistan, Irak of Libië te rechtvaardigen? Je broddelt zelf zo'n clubje bij elkaar en laat ze wat daverende stuntjes uitvoeren. Verder haal je Captain Caveman of een lookalike voor de teevee vandaan en dumpt hem in zee. Om te laten zien wat voor amateurtjes die Pakistaanse inlichtingensmurfen eigenlijk zijn en dus incompetent om voornoemd stalletje van Khan te beschermen.
Blijft het niet bij. Fredje en zijn trawanten hebben ondertussen ook al een plannetje ontwikkeld voor na de bezetting: de "bevrijding" van Baluchistan van het Pakistaanse juk. Verdeel en heers. En de Chinezen? Die kunnen een dikke loempia krijgen. Inclusief de kat van de buren.

(1) Zoek en huiver in de spelonken van ons archief.