Mercenaries en de War on Drugs

zaterdag 2 april-2005
Regelmatig duikt het begrip huurling op in de kolommen van Kleintje Muurkrant. Op 20 december 2004 schreven we: “Eén van deze groeisectoren is die van de private legers, oftewel: huurlingen. Hiermee lijkt een forse stap gezet in de richting van privatisering van conflicten. Het biedt politici aan het thuisfront allerlei voordelen, geen gezeur over de troepen terug, geen reportages over treurende nabestaanden, of onderzoeken naar “collateral damage”, gebruik van verboden wapens of ander geneuzel. Nee, het is gewoon een dienst die ingekocht wordt en that’s it”. Inmiddels lijkt de Amerikaanse regering doende om zulke “diensten” in te gaan kopen in het kader van de “War on Drugs”. De Combined Country Personnel Revovery Centers zullen door private contractors worden gerund, met het doel om tijdens anti-drugsacties vermiste of gevangen genomen Amerikanen te bevrijden (personnel recovery, ook wel PR genaamd). Plaats van handeling: Columbia, Peru, Bolivië, Panama, Ecuador en … Venezuela (dit laatste na de “bevrijding” natuurlijk) en in de toekomst ... in het Caraïbisch gebied (Cuba, na Castro?, Nederlandse Antillen?).
Onthullend is dat de in te huren “dienstverlening” zal gaan om " ... militaire acties door non-gouvernementele organisaties, andere door de Amerikaanse regering goedgekeurde acties, en diplomatieke initiatieven, of via combinaties hiervan”. Uitbreiding en privatisering van de War on Drugs.