Laura is niet leuk (017)

Welbeschouwd heeft de parlementaire democratie het in Finland twintig jaar uitgezongen, van 1995 tot de zomer van 2015. Na de dictatuur van Kekkonen/Koivisto droegen twee rechtstreeks gekozen sociaaldemocratische presidenten macht over aan het parlement. Maar de conservatiefliberaal Niinistö kondigde bij zijn aantreden in 2012 aan dat hij niet die twee maar de ikonische Kekkonen zou imiteren, en aan die belofte heeft hij zich gehouden. In de zomer van 2015 greep hij de toestroom van ruim dertigduizend asielzoekers naar zijn land aan om de grens met Rusland te sluiten, per decreet. Gedurende de voorbije verkiezingskampanje voor een nieuw parlement was de buitenlandse politiek geheel uit de redevoeringen van de kandidaten verdwenen.

Jussi Halla-aho wordt morgen in een zetel naar plaats 1, 2 of 3 gebracht. De leider van de Echte Finnen kon de kampanje naar zijn hand zetten, door simpelweg nee te zeggen waar zijn concurrenten ja zeiden, mutatis mutandis. De Echte Finnen hebben het over klimaathysterie, daar waar de anderen babbelen over het in scholen en bedrijven serveren van vegetarische maaltijden. En de Echte Finnen willen de twintigduizend asielzoekers die sinds 2015 geen asiel hebben gekregen met het oog op hun uitwijzing gevangen zetten, daar waar de anderen dit te duur vinden en liever meer geld geven aan Frontex om de ‘toestroom’ al op de Mediterranee onder te dompelen. Tussendoor mompelt Halla-aho over het afschaffen van de publieke omroep en de vakbonden, en lijken de anderen het daarmee eens, want niemand vraagt hem wat hij daarmee bedoelt.

De geschiedenis van de twintigste eeuw, en de internationale ontwikkelingen wijzen de richting waarin we gaan. Maar in de Finse media geen woord over wat de Echte Finnen (de bijna twintig procent van de kiesgerechtigden die morgen, indien het lentezonnetje schijnt en de thermometer voor het eerst sinds oktober vorig jaar de twaalf graden aantikt, op de partij zullen gaan stemmen) bezielt. Men weet niet wat men overmorgen wil, mochten de Echte Finnen de grootste partij zijn geworden. Men doet hier graag in alles de Zweden na, maar er is huiver voor een cordon sanitair rond Halla-aho. Liever geeft men hem een ministerschap, ‘om het af te leren’. Dat de man niets van dat nastreeft -hij heeft aangegeven eind mei weer voor een zetel in het EP te gaan en dan de partij over te doen aan Laura Huhtasaari- kunnen de plucheklevers zich nu eenmaal niet voorstellen.

Ook de Nederlandse media slaan liever de plank mis. Achtereenvolgens Trouw en het NRC kwamen de afgelopen week met reportages over extreemrechts in Europa. En de AIVD kondigde aan dat haar zusterdienst in Oostenrijk heult met Putin. Voor wat betreft zakendoen met de junta in het Kremlin (de Finnen noemen dat net zoals in de Koude Oorlog ‘bruggen bouwen’) zou Bertje Olee ook es naar Noord-Europa kunnen kijken. Met betrekking tot de onderzoeksjournalistiek van mijn betaalde collegae was ik onthutst, omdat daarin wel werd aangestipt dat ‘anders dan vroeger, toen extreemrechts altijd op de natie gefixeerd was’ (???) de Breivikken van deze tijd in een globaal netwerk opereren, maar geheel geen kond werd gedaan van Awakening, het zeg maar wereldcongres van bruin, dat vorig weekeinde in het Finse Turku plaatsvond.

“The overwhelming message from this conference is that the white nationalists are now internationalists, and that they’ve developed a movement that is international,” aldus Leonard Zeskind, die voor het Institute for Research & Education of Human Rights extreemrechts onderzoekt. “These folks have worked hard to build a relationship with Canada, Australia, Northern Europe. And they’ve done it.” In dat licht beschouwd is het makkelijk te verklaren waarom ‘Brussel’ weer lonkt naar Halla-aho. De man zit daar straks niet te babbelen over vegetarische soepballetjes maar bereidt samen met zijn geloofsgenoten uit Hongarije, Polen en Italie plus de clowns uit het UK ook daar de bruine coup voor…
(JoopFinland)