zondag 17 juni-2012
Her en der in het Midden-Oosten is in de loop van de laatste jaren met onze steun de lente uitgebroken. Sindsdien is het zowel in her als in der een kolerezooi en steken meloenen burgers de dievenmoord. Stamoorlogen zijn weer terug aan het polletieke firmament en soen en sji zijn een niet te lijmen yin en yang geworden. In deze jubelende context heeft Uri Rosenthal in zijn oneindige wijsheid vandeweek besloten om de in de coulissen trappelende Syrische Nationale Raad (SNR) een extra financieel kontje te geven. Zonder voorwaarden, maar wel met het vriendelijke verzoek aan de Assad-hitters om ook de Jemen-optie in overweging te nemen. Die houdt in, dat de Syrische president dezelfde behandeling krijgt als zijn Jemenitische collega, die met zijn hele famielje mocht vertrekken zonder het risico te lopen alsnog in Scheveningen terecht te komen.
Bij heel wat luitjes die niet weten waar Libië ligt scoort dit kunstje van Uri net zoveel punten als het buigen van een vork door zijn naamgenoot. Want vriend Rosenthal helpt in hun visie mee aan het vestigen van een democratie in het zo geplaagde Syrië. Compleet met vrijheid van meningsuiting en gelijke rechten voor de vrouw. Helemaal mooi hoor Uri. Nou de Palestijnen nog.
