Kasjmier, volk zonder staat

We kennen de Koerden als een volk zonder staat, verspreid over Syrië, Iran, Irak en (het grootste aantal) Turkije. Een vergelijkbare situatie geldt voor Kasjmier, met dat verschil dat Kasjmier een koninkrijk vormde voor- en onder de bezetting door Engeland van 1763 (in het kader van de 7-jarige oorlog, de eerste wereldoorlog) tot 1947.
Overal waar 'het Verenigd Koninkrijk' vertrok als kolonisator, of het nu om Ierland ('Ulster'), Singapore, Hongkong of India/Pakistan (het voormalige 'Brits India') betreft, liet het, volgens het adagium 'verdeel en heers', explosieve grenzen achter. Religie vormde, naast tribale tegenstellingen, het favoriete doekje voor het bloeden, om sterke (op termijn voor de voormalig kolonisator bedreigende) staten te vermijden.
Zo ook in het geval van Kasjmier, dat in 1947 bij de boedelscheiding in het belang van Londen tussen India en Pakistan werd verdeeld, terwijl China het aan Tibet grenzende deel inpikte.
In 1947 werd, om de enige deelstaat van India waar moslims een meerderheid vormde ten opzichte van de hindoes 'bescherming' te bieden, in het dekolonisatie-verdrag geregeld dat Kasjmier niet blootgesteld zou worden aan massale hindoe-immigratie.
Het heeft niet verhinderd dat India en Pakistan (de eerste direct in 1947, opzet geslaagd) vele echte en bijna oorlogen hebben gevoerd in het bergachtige gebied, waar al die tijd een beweging voor onafhankelijkheid van zowel India als Pakistan actief is.
Vandaag heeft India, geregeerd door de ultra-hindoe partij BJP, eenzijdig deze beperking op hindoe-immigratie opgeheven. Dit is een garantie voor problemen met Pakistan, dat zich opwerpt als 'beschermer' van de Kasjmiri's, die onafhankelijk willen zijn.
'Verdeel en heers'. Het spelletje waarbij Londen (vazal van de VS) aan de touwetjes trekt, werkt nog steeds. (WK)