Het spookschip (002)
dinsdag 18 augustus-2003
dinsdag 19 augustus-2003
Het spookschip in de haven van Massawa ligt daar nu al zon twee jaar voor anker. Opgebracht door de Rapid Reaction Force van de coastguard op verzoek van het Piracy Reporting Centre in Kuala Lumpur in Maleisië. Bij het Centre vermoedde men dat het daar als gestolen te boek staande schip een partij zware wapens vervoerde. Het had heel makkelijk gekund, want kapitein Jürgen interesseert het geen mallemoer wat hij vervoert. Marihuana, hasj, short range ground-to-air raketten, illegale immigranten. Roept u maar. De Eritrese coastguard ving bot, maar Interpol had meer geluk. Die stuitte onder andere op uiterst professioneel nagemaakte eigendomspapieren en scheepscertificaten. Volgens Jürgen zou de vorige eigenaar daarvoor verantwoordelijk zijn en op grond daarvan weigerde hij dan ook de claim van 70.000 USD voor het binnenbrengen van het schip te betalen. Met als gevolg een zenuwslopend juridisch touwtrekken dat inmiddels al ruim 21 maanden duurt. Uit duistere spelonken van een ondergronds netwerk dat de vergelijking met de Londense underground moeiteloos zou doorstaan zijn in die periode steeds vaker geluiden opgestegen die erop duidden dat Jürgens schip voor een deel het eigendom is van figuren uit de Nederlandse cokewereld. Andere daarentegen gaan in de richting van Jürgens oude strijdmakkers uit de jungles van Ruanda, Uganda en Sierra Leone. Hoewel het een het ander niet hoeft uit te sluiten. Als de tekenen niet bedriegen staan die beide groeperingen nu lijnrecht tegenover elkaar. Met name de betrokken huurlingen zijn het gehakketak over de 70.000 USD die Eritrea opeist en de warwinkel van firmaatjes die allemaal het eigendom van het schip claimen spuugzat. Vooral omdat hun investering stil ligt en er langs die weg noch nickle noch dime verdiend wordt. Dat was niet zo heel lang geleden voor het andere kamp wel anders. Volgens Franse bronnen in Djibouti heeft het schip namelijk een hoofdrol gespeeld bij een omvangrijke internationale deal waarbij een niet nader gespecificeerde fanatieke groepering in het Midden-Oosten voorzien werd van een interessante voorraad wapentuig. De hele onderneming zou zijn gefinancierd door een Rotterdamse o.g.-boer die wel eens iets anders wilde dan investeren in stenen. De met de deal verdiende pecunia dodeur zouden vervolgens via een wisselkantoor buiten Nederland zijn witgewassen. Om de enigszins onwelriekende sporen verder uit te wissen zou het schip onlangs weer van de hand zijn gedaan aan een lokale zakenman in Eritrea die van bovengenoemde achtergronden geen weet had. Naïef? Of gewoon een lucky businessman? Stay tuned.
