Gladio a la Turka (036)

maandag 15 maart-2010
Terwijl Turkse officieren worden verhoord in verband met Al Qaida aanslagen, blijven sommige figuren volhouden dat er niets aan de hand is. Figuren als Garreth Jenkins, Barry Rubin, en Sonor Gagaptay. Voor hen kunnen de recente onthullingen over samenzweringen binnen de strijdkrachten en daarbuiten alleen aan islamitische paranoia van de regerende AK-partij worden toegeschreven. Ergenekon, Sledgehammer, Operation Cage en het Action Plant to Fight Reactionaryism zijn allemaal verzinsels van de AK-partij, daar komt het op neer. Dat de meeste Turken volgens opiniepeilingen wel degelijk geloven in de realiteit van Ergenekon, zal hen worst zijn. Dat het Europees Parlement in zijn laatste rapportage bezorgdheid uitdrukt over Ergenekon en Sledgehammer, eveneens. Maar hoe gezellig zijn de credentials eigenlijk van bijvoorbeeld Sonor Cagaptay? Hij kan dan van Turkse komaf zijn, maar is zeker niet representatief voor de Turkse overheid. Integendeel, de AK-partij zal zich nauwelijks grotere tegenstanders voor kunnen stellen. Cagaptay is leverancier van anti-AK-partij propaganda aan de Amerikaans media bij uitstek. Daarnaast is hij verbonden aan het "Washington Istitute for Near East Policies" (WINEP). Deze denktank ontvangt fondsen van de joodse lobbyclub AIPAC, een door de FBI van spionage in de VS verdachte organsatie. Spionage voor Israël om precies te zijn. In dat gezelschap voelt Cagaptay zich goed thuis, zoals hij zich ook prima op zijn plaats weet in het neoconservatieve milieu. Volgens Cagaptay wil de AK-partij via Ergenekon de Turkse strijdkrachten in diskrediet brengen. Maar laten diezelfde strijdkrachten waar Gagaptay het over heeft nu het enig overgebleven instituut in Turkije zijn waar Israël nog op sympathie kan rekenen. Daarmee is de Israëlisch-Turkse cirkel weer gesloten.
Gagaptay heeft naast zijn werk bij WINEP/AIPAC overigens nog een aardige baan. Want hij werkt bij het "Foreign Service Institute" van het Amerikaanse State Department. De ex-CIA agent Philip Giraldi vraagt zich af hoe dat in vredesnaam mogelijk is. Want de denktank waar Cagaptay aan verbonden is wordt gefinancierd wordt door een organisatie die buitenlandse belangen dient, wat zich niet laat verdragen met een positie bij het State Department. Met andere woorden: volgens Giraldi heeft het State Department een Israëlische spion in huis. Echter, de recent ontstane crisis tussen Tel Aviv en Washington zou wel eens kunnen impliceren dat Cagaptay binnenkort uit mag zien naar een andere betrekking. Wij hopen het van ganser harte.