De Toverberg (019)

Leuk interview gelezen, in Vrij Nederland, met de zanger van Hang Youth. Meteen erachteraan op De Dagelijkse Standaard verdwaald geraakt, in een epistel van Sid Lukkassen. Two worlds apart, maar allebei hadden ze het over Joseph Campbell.

Eerst over Vrij Nederland. Was ooit, toen het nog moest concurreren met De Nieuwe Linie, Hervormd Nederland en de Groene van Martin van Amerongen, het meest gezaghebbende van de weekbladen. Is nu marginaal, maar de schaduw heeft het wel goed gedaan. Heeft zich verjongd, op een aangename manier. Vroeger -jaren zeventig van de vorige eeuw- speelden vraaggesprekken in VN zich af in weelderige hoofdstedelijke grachtenpandjes, met links van de geinterviewde een volle asbak en achter hem of haar een muur vol boeken. Nu is de vragensteller tuk op kleding en schoeisel en soms een tatoe.

Abel van Gijlswijk dus, voorman van een heuse punkband (1). Hang Youth streeft niet alleen zoals alle muziek van tegenwoordig naar een vol Paradiso en een nog vollere Kuip maar verscheen ook in de eerste woondemonstratie in Amsterdam. Alleen de hanekammen zijn er niet meer, zo wordt vastgesteld, maar voor de rest lijkt het alsof je een interview uit 1980 leest. Abel accelereert zoals Jeffrey Lee Pierce, de melodicus van deze serie (2), placht van wal te steken. Met veel gebruik van de term shit waar je dat niet verwacht. Bijvoorbeeld wanneer hij vertelt over Joseph Campbell, de auteur die in 1949 het boek The Hero with a Thousand Faces‘ schreef.

Ik interpreteer het als een teken dat Sid Lukkassen het een etmaal of zo later ook over die auteur en dat boek had (3). Lukkassen is het intellectuele dwaallicht dat de onvoorbereide lezer van zijn boeken en columns opzadelt met het gevoel dat we de de-nazificatie destijds wel wat grondiger hadden moeten aanpakken. Gelukkig gaat het niet goed met Doctor Sid zoals hij zich ook wel noemt. In het relaas waarin hij Campbell aanhaalt filosofeert hij over ‘er uit stappen’. Ook DDS, het medium waarop het kereltje zichzelf afdraait, smeekt de lezer om de andere paragraaf om geld, dus er is nog hoop…

Joseph Campbell schreef het ene boek na het andere over religie en mythevorming en was een van de eerste wetenschappers die via de televisie een enorm publiek mocht aanspreken. Na zijn dood werd hij afgefakkeld door onder meer zijn vriend (!) Brendan Gill (4). Campbell bleek vooral privee en in zijn colleges aan de universiteit gedweept te hebben met Jung, Nietzsche en Spengler en ook antisemitische uitspraken te hebben gedaan. Gill valt hem vooral aan op het motto dat hij gedurende zijn leven bezigde: Follow Your Bliss, wat te interpreteren valt als Leef Voor Jezelf. Gill schreef zijn kritiek op Campbell in de tijd dat de yuppies opkwamen, jongelui van het snelle geld en een moreel besef van nul die na de krakers de binnensteden overnamen.

Campbell en Lukkassen, dat zien we wel gebeuren: Lukkassen is ook een adept van Nietzsche en Spengler en van het zorgeloze leven – zijn lezers beveelt ie aan ‘episch’ hun gang te gaan. Campbell en punk en Abel van Gijlswijk is een misser natuurlijk. Maar wellicht heeft Abel dat boek gelezen als inspiratie voor het nummer Kerst is best okay als cultureel winterevenement (maar meer niet) (5)…?

JoopFinland

(1) https://www.vn.nl/abel-van-gijlswijk-interview/
(2) Zie de eerste afleveringen van deze serie, uit 2020
(3) https://www.dagelijksestandaard.nl/2022/01/column-sid-lukkassen-van-maatschappelijk-f-ck-it-naar-galactisch-f-ck-it/
(4) https://www.nybooks.com/articles/1989/09/28/the-faces-of-joseph-campbell/
(5) https://www.youtube.com/watch?v=ir13JHPwF00